در یک خانواده کم‌جمعیت بزرگ شده و صدای قرآن همیشه در خانه‌شان بلند بوده است. پدرش شغل شریف پاکبانی دارد و مادرش از جان‌ودل برایش مایه می‌گذاشته است؛ مادری که در کنار صبوری، مشوق او در درس‌ها و برنامه‌های قرآنی‌اش نیز هست. همه این‌ها زمینه‌ای را فراهم کرده است تا فاطمه سجادی حالا در هفده‌سالگی حافظ 8جزء قرآن باشد.
مرتضی بهرام‌پور می‌گوید: من برای به دست آوردن این افتخارات زحمات و سختی‌های فراوانی کشیدم، اما تشویق و حمایت‌های بی‌دریغ مسئولان علمی و دانشگاهی از من در راه رسیدن به این افتخارات تأثیر بسیاری داشت، معتقدم که یک جوان ایرانی از نظر استعداد و هوش هیچ کمبود ژنتیکی و طبیعی نسبت به یک جوان اروپایی و یا آمریکایی ندارد، نخبگان جوان ما نیازمند تشویق و حمایت هستند، وقتی که ما از نخبگان جوان علمی خود حمایت‌های معنوی، مادی و اجرایی کنیم، آن‌ها نیز سکوهای علمی و پژوهشی جهان رافتح خواهندکرد.
قهرمان بودن خوب است اما باید به گونه‌ای رفتار کرد که نگویند چه قهرمان خوبی است بلکه بگویند چه انسان خوبی است. به نظر من اخلاق در ورزش از هر چیز دیگر مهم‌تر است. استادان من همچون حمید توکل و مرحوم یعقوب‌علی شورورزی نیز انسان‌های بااخلاقی بودند و بر توجه به اخلاقیات سفارش می‌کردند.
فاطمه نیازی یکی از دانش‌آموختگان رشته صنایع دستی(گرایش فرش) هنرستان فنی و حرفه‌ای راه‌نور واقع در بولوار شاهنامه است. او که درحال حاضر 18سال دارد و چندین بار در رشته‌های «بافت فرش» و «بافت زیلو» عناوین برتر استان و کشور را از آن خود کرده است، می‌گوید: آرزو دارم با راه‌اندازی کارگاه قالی‌بافی حامی زنان آسیب‌پذیر جامعه باشم که شرایط اقتصادی سختی را تحمل می‌کنند
کمتر کسی است که در زمینه ورزش پرورش اندام کار کرده باشد و نام «سهراب سرابی» به گوشش نخورده باشد. سرابی هنگامی که این ورزش را شروع کرده، در شهرمان فقط یک باشگاه پرورش اندام وجود داشته و آن‌قدر این ورزش شناخته شده نبوده، حتی دوره‌ای فعالیت در آن ممنوع هم بوده است. اما او سال‌ها برای شناخته‌شدن این ورزش تلاش کرده است.
موتورسواری او به سال 96 برمی‌گردد. او آن زمان هر هفته همراه دوستانش به طبیعت گردی می‌رفت، اما یک هفته، این برنامه کنسل می‌شود و یکی از دوستانش از او می‌خواهد که از این فرصت استفاده کنند و به پیست ثامن بروند. در آنجا او موتورسوارانی را می‌بیند که در حال تمرین و فراگیری این رشته هستند. از استادی که حضور داشته می‌خواهد اجازه دهد سوار بر موتور شود. استاد، کلاج، ترمز و گاز موتور را به صورت کلامی به او یاد می‌دهد و سپس تفقدی سوار بر موتور می‌شود و کنترل آن را در دست می‌گیرد.
برخلاف تصور جامعه که رشته‌های رزمی را مردانه می‌دانند، این رشته هیچ ارتباطی با جنسیت ندارد. برخلاف تصور خیلی‌ها این رشته انعطاف‌پذیری زیادی دارد. اولین نکته آموزشی در این رشته تواضع، فروتنی و احترام است. زمان ورود و خروج از کلاس کلمه «اوس» گفته می شود. هر لحظه هنرجو با بیان این کلمه به استاد احترام می‌گذارد و تواضع می‌کند. هیچ‌وقت نمی‌توان گفت کارهای هنری و یا لطیف مخصوص بانوان و کارهای سخت یا خشن مخصوص آقایان است.