محمد غفوریان ۳۵ سال از پنج دهه عمرش را پابه‌توپ بوده است و کلی دانش و تجربه فوتبالی و ورزشی دارد. فکر و ذکرش حالا تربیت نسل جدید فوتبال مشهد است. می‌گوید: تاکنون دویست بازیکن تربیت کرده‌ام و خوشبختانه همه آدم‌حسابی شدند.
مسعود غریب با دیدن موفقیت نسرین شاهی پس از کسب سهمیه المپیک پاریس، در مسیر قهرمانی رشته تیراندازی قرار گرفت. خودش می‌گوید: با خودم گفتم شاید من هم بتوانم! تست دادم و چون بدنم ورزیده بود، گفتند بهتر است در رشته تیراندازی با تفنگ کار کنم.
ابوالفضل استعداد و اشتیاقش به نقاشی را جدی گرفته است. او پارسال در جشنواره دانش‌آموزی «کاپ» که مربوط‌به مدارس امام‌حسین (ع) در خراسان رضوی است، برگزیده شد.
امیرمهدی موسی‌زاده، نوجوان ورزشکار محله نوید، درکنار ورزش قهرمانی و کسب مدال‌های ورزشی، بزرگ‌ترین آرزویش جهانگردی و دیدن سرزمین‌های جدید با مردم و فرهنگ‌های مختلف است.
جعفر چمن‌تاژ مربی فوتبال بچه‌های توس، هیچ‌وقت از فوتبال جدا نشده است. سال۱۳۶۸، بخاطر مخارج زندگی و کار‌های روزانه، فوتبال در زندگی او کم‌رنگ شد، اما عشقش تمام‌نشدنی بود تا مدرسه فوتبالش را برای بچه‌ها راه انداخت.
یگانه احمدی فکرش را هم نمی‌کرد یک تمرین دم‌دستی برایش سکوی پرتابی شود تا فقط چند‌روز بعد بتواند در ناحیه مقام بیاورد و بعد از یک‌سال بیشتر از ۱۰مدال خوش‌رنگ را آویزان دیوار اتاقش کند.
کارنامه سه سال فعالیت حرفه‌ای پوریا بنائیان در جودو مزین است به مدال‌های پرشمار که شامل برنز مسابقات نوجوانان کاپ آفریقا در تونس، طلای مسابقات جوانان کاپ آفریقا در تونس، طلای نوجوانان کاپ اروپا در ترکیه و چهار عنوان قهرمانی استان و یک کشوری می‌شود.