محمد غفوریان ۳۵ سال از پنج دهه عمرش را پابه‌توپ بوده است و کلی دانش و تجربه فوتبالی و ورزشی دارد. فکر و ذکرش حالا تربیت نسل جدید فوتبال مشهد است. می‌گوید: تاکنون دویست بازیکن تربیت کرده‌ام و خوشبختانه همه آدم‌حسابی شدند.
ریحانه کریمی قدوسی در تیم‌های سرخس، فولاد مشهد و سه سالی را هم در یکی از آکادمی‌ها، فوتبال بازی کرده است، اما به‌دلیل شکستگی استخوان ساق پا نتوانسته با این آکادمی ادامه بدهد. او این‌روز‌ها به عنوان دستیار مربی مشغول کار است.
جعفر چمن‌تاژ مربی فوتبال بچه‌های توس، هیچ‌وقت از فوتبال جدا نشده است. سال۱۳۶۸، بخاطر مخارج زندگی و کار‌های روزانه، فوتبال در زندگی او کم‌رنگ شد، اما عشقش تمام‌نشدنی بود تا مدرسه فوتبالش را برای بچه‌ها راه انداخت.
رضا صاحبی از آقای گلی لیگ ایران همراه با تیم پیام خراسان می‌گوید، از آقای گلی در تیم ذوب‌آهن و البته از روزی که حقش را در تیم ملی پایمال کردند و لحظه پرواز برای جام ملت‌های آسیا در سال۲۰۰۰ اسمش را خط زدند.
نرگس فدایی یکی از کم‌سن‌وسال‌ترین مربی ان رزمی‌کار با شاگردانش یک خانواده تشکیل داده‌اند. می‌گوید: «اگر می‌خواهید نظم و مسئولیت‌پذیری از سنین کم در فرزندتان نهادینه شود، او را در رشته‌های رزمی ثبت‌نام کنید.»
حسین آینه‌چی، ورزشکار با‌سابقه تکواندو سال‌ها‌ست که مربی و داور بین‌المللی این رشته است و بار‌ها در سنین مختلف به‌عنوان ورزشکار و مربی ، مدال‌های مختلف استانی، کشوری و بین‌المللی کسب کرده است.
منیره نصیری مربی رزمی‌کار با عشق به کودکان و نوجوانان، از سد نبود امکانات عبور کرده است. او می‌گوید: اول سعی می‌کنم مربی اخلاق بچه‌ها باشم، بعد مربی کاراته. همیشه به آنها یادآوری می‌کنم صبر و گذشت داشته باشند.