مشهدی‌های دست‌ودل‌باز برای برداشتن باری از دوش کشور، خانه‌هایشان را رایگان در اختیار مسافران و زائر ان شهرمان گذاشتند؛ زائر انی که در تجاوز رژیم کودک‌کش، بی‌جا و مکان ماندند.
حاج‌ناصر کفایی، مدتی شبیه پیک موتوری، برای حفاظت از اطلاعات، پیام‌های سری فرماندهان را در جنگ تحمیلی جا‌به‌جا می‌کرد. می‌گوید: حتی وقتی از اصطلاحات خاص استفاده می‌کردیم، دشمن متوجه حرف‌هایمان می‌شد.
گلخانه شهرداری منطقه ثامن با گل‌های رنگارنگ و درختچه‌های متنوعش، سال‌هاست خانه دوم علی محمدپور، جانباز سی‌درصد اعصاب‌وروان است، مأمنی سرشار از آرامش که حاصل دسترنج خودش در ۲۱ سال گذشته است.
کمپ زائر پذیر غدیر در محله سیدی و در کنارگذر بزرگراه شهید‌کلانتری قرار دارد. این کمپ ۱۰۰ هکتار وسعت دارد و سالانه صد‌ها هزار نفر به آن آمد‌وشد دارند. هزینه یک روز توقف در این کمپ ۱۴۰ هزار تومان است.
قاسمی می‌گوید: زمان‌های قدیم مردم دوست داشتند قرآن سر عقد عروس و داماد را برای تبرک از مشهد بخرند. چون مغازه ما در مسیر رفت‌و‌آمد زائر ان قرار داشت، خیلی‌ها برای خرید قرآن سفره عقد اینجا می‌آمدند.
مغازه کوچک هاشم تقوی در محله رضائیه، حال زائر و مجاور را خوب می‌کند. خدمات هاشم تنها به کار‌های عام‌المنفعه‌اش در محل کسب‌وکارش محدود نمی‌شود. او همیشه و در همه حال به‌دنبال راهی برای خدمت و همدلی بوده است.
خانه علی‌اکبر تاجیک و همسرش منیر رجب‌زاده، زوج نیکوکار محله مهرمادر ساده است، اما دلشان آن‌قدر وسعت دارد که سالی چندبار، برای هیئت‌هایی از روستا‌های خراسان، مشهد را خانه دوم می‌کنند.