عزیز نائینی آموزش هنر را از ۹ سالگی آغاز کرده و در ۱۸ سالگی کارش را با گلدوزی و خیاطی و بافندگی شروع می‌کند. او ۱۰ فرزند دارد که همگی راه مادر را ادامه داده و صنایع دستی تولید می‌کنند.
محمد‌حسین جهانیان مدیر شیرینی‌فروشی می‌گوید نام «نور‌القائم» را ۱۴سال پیش علامه تهرانی بر روی این فروشگاه گذاشت و از همان سال به برکت این نام خیر و برکت روانه این فروشگاه شد.
در «دایی ۵۶» کوچه‌ای وجود دارد که ۲۵۰ متر زمین با گل‌هایی رنگارنگ را در خود جا داده است. این گلخانه حاصل دسترنج و مراقبت‌های شبانه‌روزی بانوی گیاه‌دوستی به نام طاهره صفری است.
حاج‌حسن معینی‌یزدی سال‌هاست سماورسازی می‌کند. کارش را از ده‌سالگی با شاگردی نزد اولین استادش در گاراژ اتحادیه یزدیان شروع کرده و حالا ۷۰ سال از آن زمان می‌گذرد.
حسن منتخبی می‌گوید: دلم می‌خواهد آدم مشتری‌داری باشم؛ اینکه تا چه حد موفق بوده‌ام، خدا می‌داند، اما دوست دارم کسانی که به هر بهانه‌ای از دستم دلگیر شده مرا حلال کند.
رضا زمانی با آنکه سن زیادی ندارد، آن زمانی را به یاد دارد که برخی لحاف‌دوز‌ها به خانه‌ها می‌رفتند؛ هم پنبه می‌زدند و هم سفارش لحاف و تشک می‌گرفتند.
ملیحه برادران با هنر خیاطی که از مادرش به ارث برده، تکه‌های پارچه جدا از هم را به صورت ملحفه، روتختی و کوسن و... درمی‌آورد. هنر چهل‌تکه‌دوزی، سنتی است که خاطرات بسیاری را می‌تواند برایتان زنده نگه دارد.