هویت

کوچه سیدرضی‌58، آخرین معبر فرعی بولوار سیدرضی قبل از بزرگراه امام‌علی(ع) است که در محله شهیدرضوی واقع شده است. همه ساختمان‌های بنا‌شده در مسیر این کوچه، در 10‌سال اخیر احداث شده‌اند و به همین دلیل یک معبر نوساز به شمار می‌آید. بوستان کشت‌پارک که به‌صورت سرتاسری در ضلع جنوبی این معبر در‌حال احداث است، زیبایی‌بخش کوچه سیدرضی 58 خواهد بود.

خیابان ابن‌سینا یکی از معابر قدیمی منطقه8 است که در نقشه سال1325 هم با نام خیابان سینا ترسیم شده است. این خیابان که بخشی از آن در حریم منطقه 8 قرار دارد(از میدان امام‌رضا(ع) تا چهارراه دکترا) در همین نقشه، شامل سه معبرفرعی به نام‌های نراقی، میردامادی و دولتشاهی و یک معبر بی‌نام بوده است که این روزها تابلو ابن‌سیناهای فرد روی آن حک شده و مزین به نام شهداست.

وقتی وارد کوچه شهید غلام‌عباس فیض‌زاده محله مهرآباد می‌شوید، باید همه تصوراتتان از یک کوچه کوچک و معمولی را دور بریزید؛ نیمی از این کوچه، عریض و آباد و سرسبز و نونوار است و بخش دیگر آن بیش از چهل سال است به همان سبک سنتی‌اش با گذر باریک و تودرتو و خانه‌های قوطی‌کبریتی دست‌نخورده باقی مانده و این کوچه را دوتکه کرده است. این گذر هنوز هم بین ساکنان جدید و قدیم آن، به‌نام قدیمی‌اش «خدربیگ» معروف است.

اگر به دنبال خرید کیف از هر نوع اداری، مجلسی یا چمدان سفر هستید یا حتی کوله کوه‌نوردی و کیف پول می‌خواهید، خیابان وحید را از دست ندهید. این خیابان هنوز هم بین عامه مردم و قدیمی‌ها به نام دریا شهرت دارد. وجه تسمیه آن برمی‌گردد به کشف‌رود که انتهای این معبربوده‌ است. نقل است آن زمان هر نقطه پرآبی را دریا می‌نامیدند و به کشف هم به علت پرآبی، دریا می‌گفتند. نام دریا از گذشته بر سر زبان‌ها مانده است و هنوز هم این خیابان را بیشتر با این نام می‌شناسند.

کوچه سوت و کور و خالی است و همان ابتدای آن روی تابلویی نام مهدیه با نشانه‌ای مسیر را مشخص می‌کند. جلو ورودی کارگاه ساختمانی هستیم که خانه‌های مجاور آن خالی‌اند و بدون سکنه. چند بار زنگ در را فشار می‌دهیم. نگهبان در را باز می‌کند. فضای پیش رو خاکی و گل‌آلودست و هیچ شباهتی به وصف آدم‌ها از مهدیه گذشته ندارد.

از آنجا که عرض خیابان آموزگار شهید رجایی ۷۱ متناسب با حجم تردد وسایل نقلیه عبوری نیست سبب ترافیک شده است. با وجود این معبر یاد شده یک راه برای فرار از ترافیک بولوار آموزگار به حساب می‌آید.

وقتی نادرشاه پای مهاجران کُرد را به مشهد باز کرد، هنوز بالاخیابان مثل امروز باغ‌هایش را از دست نداده‌ بود. همان زمان گروهی بزرگ از آن‌ها در این محدوده ساکن شدند و معابری به نامشان ثبت شد ازجمله کوچه یازدهم رضوان فعلی. این کوچه که ردونشانش در قدیمی‌ترین نقشه مشهد (1325) هم با نام «مسجد کُردها» پیداست، محل زندگی تعداد زیادی از کُردها بود.