گفت‌و‌گو با اسماعیل راست‌کردار فرزند محمد به شماره شناسنامه یک و متولد سال ۱۳۳۲ که به اندازه مو‌های سرش قبر ساخته و اتفاقا همین امسال بازنشسته شده، تا حد زیادی ترس شما را از مرگ خواهد ریخت.
رسول انتظاری‌مشهدی ۱۱ سال است که مشغول سنگ‌تراشی است. انتظاری یادگیری تراشیدن سنگ را با شاگردی کردن نزد اقوام مادری‌اش آغاز می‌کند و می‌گوید: اقوام مادری‌ام نسل در‌نسل سنگ‌تراش بودند.
در محله قرقی که پیش‌تر عبارت بود از دو روستای قُرقی‌علیا و قُرقی‌سفلا، از گذشته‌ای دور، سه مزار وجود دارد که با اینکه اشخاص مدفون در آنها ناشناخته‌اند، از دید اهالی محترم شمرده می‌شوند.
فتحعلی‌خان قاجار، جد سلسله قاجاریه؛ حمدحسن‌خان‌سالار، فتنه‌گر دوران ناصرالدین‌شاه و امیرکبیر؛ نورالله میرزای قاجار از نوادگان فتحعلی‌شاه؛ پروفسور عبدالله بولوَن، جراح زبده بلژیکی از افرادی هستند که در این آرامستان به خاک سپرده شده‌اند.
نخستین پنجشنبه اردیبهشت، آخرین روز زندگی قاسم محدث‌بایگی بود که حدود دو دهه از عمر خود را به خواندن نماز، قرآن و دعا برای ساکنان آرامگاه خواجه‌ربیع گذراند.
حسن حامد که همیشه به بیماری‌اش می‌خندید، ۱۴ اردیبهشت سال ۱۳۷۱ در حالی چشمانش را به‌روی دنیا بست که فرصت دیدن اجرای عمومی بهترین اثرش «بچه تابستان» را پیدا نکرد و در آرامستان خواجه‌ربیع به خاک سپرده شد.
تاریخ گورستان قدیمی گلشور به حدود سال۱۳۰۰خورشیدی برمیگردد که اصلی‌ترین گورستان مشهد بوده و تا پیش از دایر شدن گورستان بهشت‌رضا (ع) پذیرای اجساد از سرتاسر مشهد بوده است.