محمدعلی دلیری، معروف‌به «علی تهرانی» یکی از ورزشکارانی است که در گودریش سفید کرده و از پیش‌کسوت‌های بامرام زورخانه است. او نخستین‌بار در سال ۵۲، از ده قلهک شمیرانات تهران، به زورخانه و کشتی وارد شد.
حسن شیدا را محلی‌ها خوب می‌شناسند. چشمش به یک غریبه هم که می‌افتد سلام و علیکش را دارد. این شاید به همان مرام پهلوانی بر می‌گردد که با آن بزرگ شده است.
اینجا گود زورخانه چهارراه آزادشهر است که در طبقه زیرین بانک ملی قرار دارد و از سال۸۲ که احداث شده، پهلوان‌های بسیاری را در تاریخ بیست‌ساله خود پرورش داده است.
امیرحسین جلالی در میان ضرب‌ها، بدون وقفه شعر‌ها و مدیحه‌ها در وصف ائمه (ع) را می‌خواند تا بدن‌ها گرم و شور رزم و ورزش باستانی بیشتر نمایان شود.
حسن بامشکی، مربی پیشکسوت کشتی می‌گوید: داش‌مشتی‌های هر محله مانند پاسبان و نگهبان آن محله بودند، چون امنیت کوچه و خیابان محله زندگی‌شان را تأمین می‌کردند.
امیرحامد چوب‌دار به هر زورخانه ای که وارد شود، مرشد موظف خواهد بود با همراهی زنگ و ضرب، آمدنش را به دیگران اطلاع دهد.
وقتی احمد وفادار بازوبند پهلوانی را به شاه نداد، آزار و اذیت دولتی‌ها و وابستگان حکومت آغاز شد. اول از همه حق سفره‌اش را که امتیاز ویژه پهلوان کشور بود، قطع کردند.