محله کلاتهبرفی از محلات کمتر برخوردار مشهد است که امکانات شهرنشینی چندانی ندارد؛ از نکات جالب درباره این محله و بهویژه روستای قدیمی کلاتهبرفی بافت جمعیتی آن است که شهروندان اهل تشیع و تسنن با آرامش کنار هم زندگی میکنند.
اوایل دهه ۸۰ که مجتمع مسکونی سلحشوران ساخته شد، معبر محمدیه ۲۰ هم به عنوان یکی از راههای ارتباطی این مجتمع شکل گرفت، اما بهمرور زمان با وجود آسفالت معبر، اکثر زمینهای خالی حاشیه مسیر همین طور بایر ماند.
در محله مردارکشان هنوز هم به رسم قدیم، قبرستان بیخ گوش اهالی است تا هروقت دلشان، هوای عزیز رفتهشان را کرد، راه دوری نروند؛ قبرستانی که به گواه قدیمیترین سنگ قبر، چهلودوساله است.
از حدود سال۱۳۴۰ که واگذاری زمینهای اطراف دانشگاه آغاز شد، زمینهای هزارمتری را به استادان دانشگاه دادند و پانصدمتری را به کارکنان آن.
طولانیبودن مسیر رسیدن به محل کار، باعث شد غلامحسین سنگتراش برای زندگی این محله را انتخاب کند. از نظر او هفدهشهریور محدودهای قدیمی و آرام است که همسایهها در آن، ارتباطی گرم و صمیمی با یکدیگر دارند.
در دهه۷۰ با فروش زمینها توسط کشاورزان، روند سکونت مردم و شکلگیری خیابان زمرد در محله هدایت آغاز شد. بیشتر خانههای این کوچه به سبک معماری جدید ساخته شده است و عمری کمتر از بیستسال دارد.
تا سال ۶۰ هنوز این معبر در محله شهیدبهشتی برق نداشت. بهمرور، زمینهای اطراف به فروش رسید و آبادانی به محله آمد. حالا نامجوی۲۳ معبری است که امکانات خاص ورزشی و آموزشی دارد.






