اهالی محله کوی سلمان بیش از ۱۰ سال است که هر روز چهارمرتبه نظاره‌گر سیدمرتضی سیدی هستند، درحالیکه با صدای اذان ظهر و مغرب، پدر بیمارش را برای اقامه نمازجماعت کول می‌کند و به مسجد می‌آورد.
بازارچه هنرهای دستی خانم‌ها و و نوجوانان در مسجد الغدیر، مشتریان خود را پیدا کرده است.
این مرکز نیکوکاری، در همه اعیاد با کمک خیران برای دانش‌آموزان خوراکی تهیه می‌کند. علی حسنی می‌گوید: وقتی پشمک نذری پخش می‌کنیم، صدکیلو شکر می‌خریم و از صبح تا شب با دستگاه برایشان پشمک درست می‌کنیم.
اعظم خانم می‌گوید: اگر یک روز به مسجد نیایم، بیمار می‌شوم. حتی با دست‌شکسته اینجا کار کرده‌ام. ماه رمضان پارسال همین‌جا در آشپزخانه مسجد سُر خوردم و افتادم و دستم شکست. با همان وضعیت، هر شب در آشپزخانه آشپزی می‌کردم.
مسجد بلال در محله خیرآباد، فضایی برای پذیرایی دائمی از اهالی ایجاد کرده است.
یکدلی این آدم‌ها سبب شد صمیمیت و همسایگی بین آنها که همه فرهنگی بودند، به بهترین نحو ممکن شکل بگیرد. یکی از این همسایه‌های خوب، حاج اصغر ذاکر‌گل‌ختمی است که اهالی محله می‌گویند آشپز نذری‌ها در مناسبت‌ها است.
مسجد الغدیر به مناسبت تولد هر بچه‌ای کیک و جایزه به در خانه‌اش می‌برد، حتی اگر او بچه مسجد ی نباشد؛ کاری که حس خوبی ایجاد کرده و پای خیلی‌ها را به مسجد باز کرده است.