سال ۱۳۸۲ کلنگ احداث موزه بزرگ خراسان در زمینی ۴ هزارو ۹۰۰ مترمربعی که شهرداری مشهد در بوستان کوهسنگی دراختیار اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان‌رضوی قرار داده بود، به زمین خورد.
پدر شهید محمدصادق غفاریان می‌گوید: من نمی‌خواستم مالی از شهید بگیرم، گفتم مال خودش برای خودش بماند و بقیه را هم من به او می‌بخشم؛ خانه را به اسم او وقف کردیم تا مجتمع فرهنگی احداث شود.
پهلوان تختی یک الگو شد و بعد از ایشان خیلی از ورزشکاران با تأثیر از ایشان مدال‌های خود را اهدا کردند. به‌دنبال این موضوع، بخش مدال‌ها اختصاصی شد.
پدر شهیدان علی‌اکبر، حمیدرضا و حسین دهنوی به فرزندان شهیدش پیوست. او تا آخرین نفس‌های نودوهفت‌سالگی‌اش از اصول و آرمان‌هایش دست نکشید.
رواق «دارالشکر» به پاس زحمات مرحوم مهندس شکرالله خوشدست در امر بازسازی حرم مطهر امام‌رضا (ع) این‌گونه نامیده شد.
ماجرا از این قرار است که مشهد تا اوایل دوره پهلوی اول، موزه ندارد، اما از قرن‌ها پیش، در آستان‌قدس‌رضوی مکانی به نام «خزانه» وجود داشته که محل نگهداری اشیای اهدایی و نذور گران‌بها بوده است.
بعد از سال‌ها و با مرمت کارشناسان آستان قدس رضوی، درِ بنای دوره تیموری به روی عموم مردم باز می‌شود.