ماجرا از این قرار است که مشهد تا اوایل دوره پهلوی اول، موزه ندارد، اما از قرن‌ها پیش، در آستان‌قدس‌رضوی مکانی به نام «خزانه» وجود داشته که محل نگهداری اشیای اهدایی و نذور گران‌بها بوده است.
بعد از سال‌ها و با مرمت کارشناسان آستان قدس رضوی، درِ بنای دوره تیموری به روی عموم مردم باز می‌شود.
آرایشگاه متفاوت دایی‌قاسم در جاده سیمان با ذوق خودش تبدیل به موزه نگهداری اشیای قدیمی شده‌است.
غلامرضا جعفری‌نسب، یکی از اهالی محله تلگرد دست به کار شده و با بازسازی خانه‌ای متروکه مربوط به دهه ۱۳۳۰ پرمکاشفه‌ترین جایی را در منطقه ساخته که آدم‌های عاشق گذشته می‌توانند در آن قدم بگذارند.
خانواده شهید، ولی الله اسفندیاری چندسالی می‌شود بخشی از خانه خود را به حسینیه تبدیل کرده‌اند. علاوه براین، آن‌ها اولین موزه خانگی شهدای محله‌شان را هم در این خانه معنوی برپا کرده‌اند.
یکی از مکان‌های مفید فرهنگی منطقه‌یک، کتاب‌فروشی‌ها و کتابخانه‌هایی هستند که با معماری‌های جذابشان در بین مردم معروفیت خاصی دارند.
آنچه حسین حسن‌پور به گردآوری آن مشغول بوده را نمی‌توان عتیقه یا زیرخاکی نامید، بلکه او را می‌توان صاحبِ مجموعه‌ای (کلکسیونری) از اشیایی دانست که در زندگی دو سه نسل قبل، کاربرد داشته است.