صبا رحمانی که از کودکی به کارتون علاقه داشته وقتی پنج‌ساله می‌شود، قلم به دست می‌گیرد و چهره شخصیت‌های کارتونی را با همه جزئیات و مانند خودشان طراحی می‌کند، اما پدر و مادرش این نقاشی‌ها را خیلی جدی نمی‌گیرند و آن را درحد یک استعداد زودگذر می‌دانند. این کودک مستعد نقاش در شش‌سالگی برای اولین‌بار چهره پدر و مادرش را می‌کشد و به آن‌ها نشان می‌دهد، آنجاست که والدین صبا متوجه می‌شوند دخترشان چقدر در زمینه نقاشی استعداد دارد.
مدیرمدرسه می‌گوید: ما برای دانش‌آموزان دوره دبیرستانمان قصد کارآفرینی داریم و به همین دلیل آن‌ها را به‌صورت عملی به چالش کشیدیم. از جمله کارهایی که انجام دادیم، این بود که به آن‌ها گفتیم ساندویچ درست کنند و به سایر دانش‌آموزان بفروشند.
ماجرای مدرسه مهر1396 با اقدام علی عدالتیان و مرحوم پدرش آغاز شد. مدرسه‌ای که رویکردی متفاوت نسبت به مدارس معمولی دارد. متفاوت نه فقط به این دلیل که بچه‌های بی‌بضاعت و باهوش در آن حق تحصیل دارند، بلکه از این نظر که غیرانتفاعی است، اما حتی ریالی از کسی گرفته نمی‌شود. متفاوت‌تر از این نظر که همه‌چیز در مدرسه حتی پول سرویس، پول درمان، پول کتاب و فرم مدرسه و حتی رهن خانه دانش‌آموزان داده می‌شود و عجیب‌تر از همه موارد اینکه با پول خمس اداره می‌شود؛ خمس دارایی علی عدالتیان و پدرش که اجازه شرعی‌اش برای خرج در راه تربیت توسط آیت‌ا...سیستانی صادر شد.
مهتاب فرخ‌فر؛ دارنده مدال المپیاد می‌گوید: «روزی 10ساعت درس می‌خوانم و این عادت از کلاس ششم در من ایجاد شده است. آموختن را دوست دارم و علم‌‌آموزی برایم دلنشین است. المپیاد فرد را به لحاظ روحی و علمی قوی می‌کند. فرد از نظر علمی توانمندی استدلال‌کردن به دست می‌آورد و در زندگی شخصی نیز مستقل بار می‌آید. از طرف دیگر استرس‌های المپیاد سبب می‌شود استرس‌های کوچک‌تر را مهار کند و قوی‌بودن در مسیر را بیاموزد.»
19مدرسه در استان ویژه هفت‌گروه دانش‌آموزان شامل کم‌توان ذهنی (بیشترین آمار را دارند)، دانش‌آموزان نابینا، دانش‌آموزان ناشنوا، دانش‌آموزان با مشکلات جسمی و حرکتی و هوش‌بهر معمولی، دانش‌آموزان چند معلولیتی، دانش‌آموزان با اختلالات رفتاری هیجانی یا طیف اوتیسم و دانش‌آموزان دارای مشکلات ویژه فعالیت می‌کنند که سهم منطقه 7از این تعداد مدارس تنها دو مدرسه و منطقه8 نیز به یک مدرسه و یک پیش‌دبستانی ختم می‌شود.
مردم مناطق خراسان قصه‌ها و داستان‌های خود را در قالب آهنگ‌های زیبا سینه به سینه، با این ساز به نسل بعد منتقل می‌کنند. من دوتار شمال خراسان را می‌نوازم که خود به چند مکتب تقسیم می‌شود. مکتب قوچان، شیروان و گلیان. من مکتب گلیان را انتخاب کردم.
بعد از چند سال تمرین تصمیم گرفتم، موسیقی مقامی شمال خراسان را به جامعه بین‌المللی معرفی کنم. این موسیقی باید حفظ شود.
از کودکی به رشته‌های مختلف ورزشی علاقه داشته اما فقط یک سال از ورود جدی‌اش به ورزش تکواندو می‌گذرد. در همین یک سال سه مقام استانی کسب کرده و حالا مربی کودکان و نوجوانان مستعد محله پورسیناست. مهدیه پیوندی که تمام عشق و علاقه‌اش در ورزش تکواندو خلاصه می‌شود اهداف و آرزوهای زیادی در سر دارد.