کوچه چهنو۴ که این روز‌ها تابلوی «مهراندیش» بر دیوار آن نصب است، مسیر فرعی‌ای بوده که اکنون به زائرپذیر‌های کوچک و بزرگ اختصاص دارد، روزگاری محل سکونت دراویش بوده است.
بیشتر ساکنان اولیه محله کوثر، اساتید و دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بودند که نزدیکی راه و دسترسی راحت به دانشگاه آنها را به این محدوده شهری کشاند و به رشد آن دامن زدند.
زمین‌های خیابان لعل یا همان چراغچی ۳۸ در محله هدایت، در گذشته بخشی از ملک فتح‌آباد بود و توسط کشاورزان موردکشت‌و‌زرع قرار می‌گرفت.
قدیمی‌ترین سند موجود و در دسترس برای مطالعه تاریخ قرقی، فعلا کتابچه تبادکان است. اما می‌توان شواهد تاریخی نسبتا درخور اتکایی درباره روزگار پیش از عهد ناصری هم یافت.
کوچه شهید‌ضرغامی ۴ در محله کوی کارگران قرار دارد؛ کوچه‌ای که از یک سو به خیابان شهید‌سلطانی۳ ختم می‌شود و از سوی دیگر به چمن۳ متصل است. این کوچه، بخشی از بافت قدیمی روستای گل‌خطمی است.
غلامحسین سلامی تعریف می‌کند: آقای شهرتی همسایه‌مان و خانه‌اش نزدیک مدرسه بهادرزاده بود. او همراه همسرش ساندویچ خانگی و آلاسکا درست می‌کردند و به بچه‌ها می‌فروختند.
محله نوفل‌لوشاتو تا قبل از سال ۱۳۵۵ گندم‌زار‌ی با چند جوی آب بود که از قنات‌های رضاشهر سرازیر می‌شد و به باغ ملک‌آباد می‌رسید. اولین ساکنان خیابان نوفل لوشاتو، کارمندان آستان قدس رضوی بودند.