کمتر از یک قرن قبل، احمدآباد مزرعه‌ای در حاشیه شهر و بر کرانه راه شوسه منتهی به وکیل‌آباد بود. از اسناد چنین برمی‌آید که مزرعه احمدآباد به خاندان ملک‌التجار خراسان تعلق داشته است.
کوچه شهید اسدالله کشمیری۴۴ در محله قرقی به شاهراه مهرگان معروف است. دلیل تنوع واحد‌های تجاری و خدمات ارائه شده در آن نیز به همین موقعیت ممتاز و فراوانی رفت‌وآمد‌ها بازمی‌گردد.
هاشم آل‌ابراهیم می‌گوید: خانه پدری‌ام در کوچه روضه‌خوان ۳ دیوار‌به‌دیوار خانه خاله‌ام بود. خانه قدیمی خودمان هنوز پابرجاست، اما به‌جای خانه خاله‌ام، مسجد امام‌هادی (ع) بنا شده است.
کوچه دانش‌آموز۲۹ که از بولوار دانش‌آموز تا سیدرضی کشیده شده است، هیچ شباهتی به گذشته‌اش در دهه ۵۰ و ۶۰ ندارد. در آن، نه خبری از خانه‌های پانصد‌متری ویلایی هست و نه کوچه‌های خاکی که در پاییز غرق در گل‌و‌لای بود.
حاج‌احمد چشمه‌نور از نخستین ساکنان محله زیباشهر می‌گوید: آن‌زمان آستان‌قدس قطعات ۲۵۰ متری زمین را در این محله به کارمندان واگذار می‌کرد؛ زمین‌هایی در بیابانی پر از تپه و پستی و بلندی که تنها دلیل سرمایه‌گذاری در آن، وعده ساخته‌شدن بزرگ‌ترین پارک شهر بود.
این گزارش درباره یکی از کهن‌سال‌ترین مزارع اطراف مشهد که فقط نامی از آن باقی مانده است. قدیمی‌ترین اسناد موجود درباره مزرعه زرگران مربوط به دوره صفوی و عهد شاه‌عباس‌یکم است.
محبوبه بلوچ‌پور از سال۸۰ از تربت‌حیدریه به مشهد کوچ کرد. طولی نکشید که حس غربتی که داشت، به حس تعلق تبدیل شد. مشتری خدیجه‌خانم، لوازم‌تحریر‌فروش محله شد و با خانم حسینی، بقال محله دوست شد. طی این مدت، بلوچ‌پور روند آبادانی محله را از نزدیک نظاره‌گر بوده است.