«بهارستان» در محله طالقانی یکی از دو خیابان اصلی و قدیمی است، آنچنان‌که تا همین چند سال قبل محله طالقانی نیز با عنوان «بهارستان» نام‌گذاری شده بود. اما از وقتی بیمارستان تخصصی کودکان اکبر و بانک چشم درست روبه‌روی این خیابان ساخته و افتتاح شد، کار نشانی‌دهی را برای اهالی آن راحت‌تر کرده است. خانواده‌های کارکنان نیروی انتظامی و ارتش بخشی از ساکنان این خیابان را تشکیل می‌دهند. این خیابان خوش آب و هوا که در انتها با یک پیچ تقریبا 90درجه به بولوار شهید کاوه می‌رسد، از اوایل دهه70 رو به گسترش بوده و جمعیت متوسط شهری را در خود جای داده است.
خیابان شهید شفیعی36 در گلشهر بسیار معروف است؛ همان « شلوغ بازار» یا « بازار شلوغه» که شاید اصلی‌ترین محل خرید و فروش اهالی محدوده باشد، بازاری که متناسب نام آن همیشه پررفت و آمد و شلوغ است. بیشتر خریداران این بازار مهاجران افغانستانی هستند و تنوع شغل‌ها و فروشگاه‌ها هم بسیار زیاد است. امسال در آستانه استقبال از بهار قرار است این بازار قدمت‌دار به عنوان راسته گردشگری در همه ورودی‌های شهر مشهد معرفی شده و نقشه این مکان به‌طور آنلاین برای زائران و مجاوران ارسال شود.
کوچه لاله۲ یا شهید محمدحسین مسعودی در محله عبدالمطلب است. این کوچه از یک‌سو به خیابان عبدالمطلب۱۵ و از سوی دیگر به بولوار یاس و خیابان کریمی می‌رسد. به گفته قدیمی‌های محله زمین‌های این محدوده به شخصی به نام نخودکی تعلق داشته و قبرستان نخودک در حریم قلعه نخودک در همین حوالی بوده است. کوچه لاله۲، دو شهید دارد. از سمت خیابان لاله به نام شهید مرزبان علی غلامی و از سمت یاس به نام شهید محمد حسین مسعودی مزین شده است.
خیابان شهید رجائی۶۶ یکی از معابر پرتردد محله تربیت است. وجود تعدادی مجموعه آموزشی و ورزشی و همچنین ساختمان‌های اداری دانشگاه پیام‌نور در این خیابان سبب شده است که در ساعات مختلف روز تردد دانشآموزان و دانشجویان به چشم بخورد. همین رفت و آمدها باعث کمبود جای پارک خودرو یا شلوغی خیابان در ساعات میانی روز می‌شود.
این شهر افقی که همه راه ها و کوچه پس کوچه های تنگ و باریکش به سمت حرم مطهرختم می شده و مقصد همه گذرهایش، کوی رضا(ع) بوده، معماری بسیار زیبایی داشته که ساباط ها یکی از نمونه های آن است. از ساباط های مشهد که نام و نشانشان در متون و اسناد تاریخی اندک است، حالا دو ساباط باقی مانده که نخستین آن ها در کوچه آیت الله سیستانی قرار دارد که مثل پیری دیرسال، خاطرات جوانی اش را دوره می کند؛ دقیق تر که بخواهید، در خیابان اندرزگوی۱۷، از کوچه پنجه به سمت کوچه آیت الله قمی را که قدم بگیرید، بعد از گذر از خانه تاریخی کوزه کنانی در امتداد حسینیه قماش فروشان، کوچه ای قرار دارد که مردم مشهد آن را با نام سیدجواد سیستانی می شناسند؛ زیرا منزلش در این محدوده است و تا هنوز یکی از قدیمی ترین روضه های مشهد در آن برگزار می شود.
اگر قرار به رسم شکل باشد، امروز ته‌پل‌محله را باید ذوزنقه‌ای کشید که در شمال‌غربی حرم‌مطهر قرار دارد. محله‌ای قدیمی که طبق نوشته‌های کتاب «مطلع‌الشمس» چون درگذشته بخشی از نوغان به‌حساب می‌آمده، در منابع کهن به‌نامش اشاره‌ای نشده است. اما نام آن از پلی که در انتهای خیابان نوغان بود گرفته شده و محل سکونت مردم آن‌طرف پل، در لهجه مشهدی به «ته‌پل» معروف شده است. این محله این روزها چهل‌تکه شده است و بیشتر از هرچیزی ساخت هتل‌های بزرگ در آن به چشم می‌آید.
کوچه دکتر حسابی شمالی11 یک پیاده‌راه کوچک است که به بوستان ماهور منتهی می‌شود. این کوچه یک مرکز تجاری فعال هم دارد که محل تردد روزانه اهالی برای تأمین مایحتاج روزانه است. یک زمین ورزشی روباز هم در این کوچه قرار دارد که صدای هیجان و شادی بچه‌ها اغلب از آن شنیده می‌شود. ساختمان سرای محله هم در انتهای این کوچه است. پیش از این وعده افتتاح این ساختمان تا اواسط پاییز داده شده بود اما هنوز به سرانجام نرسیده است. این سرا قرار است محل استقرار شوراهای اجتماعی محلات منطقه باشد.