این کاوش قطعا می‌تواند بسیاری از نقاط تاریک تاریخ خراسان را روشن کند؛ و شاید مهم‌ترینش احتمال کشف یکی از سه آتشکده مهم دوره ساسانی یعنی «آذربرزین‌مهر» باشد که تا هنوز ناپیداست.
تا اواسط دهه۷۰ این محله میان مردم به «کوی وحدت» مشهور بود و کمی پیش‌تر از آن به نام «باغوی خواجه‌ربیع» شناخته می‌شد.
کوچه «حوض محمدعلی‌خان» که بخشی از شارستان کهن اطراف حرم رضوی بوده، حالا تغییر ماهیت داده است.
هم‌زمان با آغاز سکونت در کوچه دانش‌آموز۱۱ ، اهالی کاشت نهال را هم در آن آغاز کرده‌اند تا حالا یکی از معابر سرسبز منطقه باشد.
برای امنیت بیشتر، پشت دیواره‌های شهر را گود کرده بودند بعدها در همین گودها مردم ساکن شدند و به کوچه پشت بهره معروف شد.
امروزه فقط یکی از آن سقاخانه‌های قدیمی، یعنی سقاخانه مشهور به «اسماعیل‌طلایی» باقی مانده است، اما دست‌کم تا اواخر دوره قاجار، حرم رضوی سقاخانه‌های متعددی داشته است.
ساختمان ایستگاه راه‌آهن مشهد سال ۱۳۴۵ به‌عنوان یکی از بیست شاهکار معماری بعد از جنگ جهانی دوم در آسیا و زیباترین و مجهزترین ایستگاه راه‌آهن ایران افتتاح شد.