مدرسه حاجحسنخان (بهزادیه) و باقریه که هردو اگر چه اکنون سالهاست که تخریب شده و به خاطرهها پیوستهاند، در زمان حیات، بخشی از میراث تاریخی این شهر بودهاند که ازقضا نامشان در فهرست آثارملی هم ثبت بود.
کوچه «دانشگاه ۵» برخلاف بسیاری از کوچههای قدیمی مشهد، پس از انقلاب تنها به یک دلیل رشد جمعیت داشته و آنهم فضای مذهبی آن است. افزایش محافل روضهخوانی خانگی، این کوچه را به باغ روضهها مشهور کرده است.
میرمرتضی الموسوی که بعدها فامیل رویینتن برای خود انتخاب کرد و در روسیه در کار چاپ سابقه کار داشت، نخستین دستگاه حروفی چاپ را به مشهد آورد. او چاپخانهاش را با نام توس در بازار دایر کرد.
مشهد در طول عمر هزارودویستساله خود، با وجود باغهای سرسبز فراوان، خشکسالیهای بسیاری را تجربه کرده و هربار هم برای رفع این مشکل راهکارهایی اندیشیده شده که سدسازی یکی از آنها بوده است.
گزارشهای مربوط به کمآبیهای سال ۵۵۰ قمری به بعد، مصادف با مرگ سلطان سنجر سلجوقی بود که خراسان به عرصه ترکتازی اقوام ترکمان و غُز تبدیل شد و همین مسئله به زیرساختهای آبی شهر آسیب بنیادی زد.
یکی از معدود کوچههای با سابقه بیش از ۱۰۰ سال در مشهد، باغسنگی است که روزگاری مسیری بلند درمیان باغهای سرسبز شهر بود اما ایجاد خیابان صاحبالزمان(عج) تغییرات زیادی را در این کوچه رقم زد.
سال ۶۱؛ سیل و طوفان صدها خانه را در مشهد ویران کرد، کمر صدها اصله درخت را شکست و سبب شیوع بیماریهای فراوانی در شهر شد.