چهره سرد و خشنش باعث می‌شود در بیشتر فیلم‌ها در نقش‌های منفی ظاهر شود، اما با دقایقی گفت‌و‌گو متوجه خواهیم شد که شخصیت اصلی انوشیروان ارجمند هم مهربان است و هم ارجمند.
رضا عطاران زاده محله کوشش مشهد است. کوچهپسکوچههای گاراژدار‌های قدیم به ویژه کوشش ۱۹، هنوز هم بوی بازی‌ها و قهقهه‌های خاص رضا را به‌خاطر دارند.
رضا سعیدی را با فیلم‌های «مارمولک»، «دیوانه‌ای از قفس پرید» و سریال‌های «ولایت عشق» و «تنهاترین سردار» می‌شناسند، اما او قبل از اینکه به تهران برود، در مشهد چند فیلم و سریال تأثیرگذار بازی کرد.
ماشاءالله وحیدی، یکی از نامداران نمایش سنتی یا به‌اصطلاح تخت‌حوضی است. ذهن بسیار خلاق او می‌توانست در هر لحظه از نمایش، عنصر خنده‌داری به کار اضافه کند و مردم را بخنداند.
نمایشی که رضاپور را در چهارده‌پانزده‌سالگی به رادیو کشاند، یک خوش‌شانسی بزرگ بود. استاد صلاحی صدا و بازی‌اش را که دید، پیشنهاد داد بیاید برای رادیو برنامه اجرا کند. از روز‌های آخر دهه ۳۰ تا زمانی‌که جان داشت، بچه رادیو بود.
«دوجان» در زبان فارسی قدیم به زن باردار گفته می‌شده است. مثلا می‌گفته اند: همسرم دوجان شده است؛ یعنی دو جان در او وجود دارد: جان خودش و جان بچه. این اصطلاح از به دنیا آمدن و خلقت می‌آید.
سحر شفیعی کار حرفه‌ای را از ۱۰سالگی آغاز کرده و با تئاتر «ق مثل قانون» برای نخستین بار بر روی صحنه رفته است و برای اجرای همین نمایش در جشنواره تئاتر کودکان در زاهدان، مقام اول بازیگری را کسب کرد.