بچههای «آسایشگاه معلولان ذهنی بیسرپرست شهیدبهشتی» هنرمندانی هستند که در سکوت و خلوت، نقش هنر میزنند، از کارگاه ساقهکاری و تولید اسکاچ تا معرق و قالیبافی.
محله هنرستان بدلیل وجود قدیمیترین هنرستانهای فنیوحرفهای در خیابان هنرستان، اینطور نامگذاری شده است. هنرستانهای فنیوحرفهای طالقانی، کاظمیان و هنرستان کشاورزی یوسفی از قدیمیترین هنرستانهای جنوبغربی مشهد در اوایل دهه ۷۰ شمسی است. هتل شرکت نفت، پارک لاله و برج آرمیتاژ نیز از جمله مکانهای شاخص این محله محسوب میشوند.
فریده تیموری، نقاش محله هنرستان ، ۱۷ قاب از حرم را به تصویر کشیده است. میگوید: دوست دارم شهادت امامرضا (ع) را به تصویر بکشم. دیگری هم بهتصویرکشیدن صحنه عاشوراست.
علی باقرزاده تعریف میکرد: وقتی داستان زندگی بخشدار هویزه را شنیدم، بسیار تحتتأثیر قرار گرفتم و همانجا در مدتی کوتاه، شعری سرودم که بعدها هرکار کردم، نه توانستم بیتی به آن اضافه و نه بیتی از آن کم کنم.
سال ۹۱ کتابکده دلشدگان یکی از متفاوتترین کتابفروشیهای شهر بود که میخواست به شهروندان بگوید کتاب را باید دوست داشت. کتاب را باید زندگی کرد و با کتاب باید خوشترین لحظههای زندگی را تجربه کرد.
غلامرضا درودی میگوید: من و سردار شوشتری گال گرفته بودیم و در یک کانتینر تحتدرمان بودیم. من ایشان را به چهره نمیشناختم و نمیدانستم ایشان همان فرمانده کل خط جبهه خراسان، هستند.
حاجحسین فروغی که در ۲۱ سالگی به دفاع از وطن پرداخت و ۸ سال را در جبههها باقی ماند و پای راستش را از دست داد، در سال ۹۴ نیز به مدافعان حرم ملحق شد و در سوریه از ناحیه کتف و سر مجروح شد.
امیر اطهر سهیلی میگوید: با دیدن دغدغههای پدر و عموهایم در رفتن سر لوکیشن، فیلمنامهنویسی و کتابخانههای پروپیمانی که داشتند، ابتدا به پردۀ جادو و بعد هم به نویسندگی علاقهمند شدم.






