پس از واقعه انفجار در دفتر حزب جمهوری در سال ۶۰ که منجر به شهادت دکتربهشتی شد، خود مردم به‌طور غیررسمی این خیابان را «شهیدبهشتی» می‌نامیدند.
بهشتی محله‌ای نوستالژی و تاریخی در حدفاصل خیابان کوهسنگی و پادگان ارتش است. یکی از مکان‌های مهم محله، بیمارستان۱۷شهریور است که نام پیشین آن، ششم بهمن بود. خیابان امیرکبیر در گذشته به‌نام «ثریا» و خیابان بهشتی نیز به‌نام رضاشاه بوده است. باغ الندشت از موقوفات آستان‌قدس یکی ازنقاط مهم محله بهشتی است.
بیشترین قسمت مسجد حضرت ابوالفضل (ع) در‌اختیار خواهران است تا آن‌ها بتوانند با خیالی آسوده برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی را برگزار کنند.
وجود مرکز بهزیستی و بیمارستان هفده‌شهریور سبب شده همیشه در دو سمت این خیابان خودرو پارک باشد. حدود دویست‌متر سمت راست این معبر، مرکز «جامعه نابینایان» قرار داردو پیاده‌روسازی در همین فاصله، خاص این افراد اجرا شده است.
واحد خواهران مجتمع فرهنگی و تربیتی مسجد پنج‌تن (ع) در محله بهشتی با کمک خیران و اعضای مجتمع، تا حد توان برای رفع دغدغه زوج‌های کم‌برخوردار برای تهیه جهیزیه کوشیده است.
زهرا هوشیارامامی مربی خیاطی محله بهشتی می‌گوید: یکی از شاگردان کلاسم می‌گفت که افسردگی داشته و به‌سراغ روان‌شناسی مشهور رفته است. او پیشنهاد کرده که در یکی از دوره‌های خیاطی ثبت‌نام کند.
یادگار جنگ برای امیر رهباردار دو دست قطع‌شده و چشمانی نابیناست اما او توانسته نقص‌هایش را با هوشمندی جبران کند. او با زبان، کلید‌های تلفن همراه را می‌فشار با انگشتان پایش خطوط بریل را می‌خواند.
شاید تعداد کمی از مردم بدانند که ناخدا‌صمدی و تکاورانش به‌همراه مردم خرمشهر ۳۴ روز ابتدای جنگ، نیرو‌های بعث را پشت دیوار‌های شهر خرمشهر نگه داشتند.