منطقه ثامن

منطقه ثامن

قلب شهر مشهد

فلسفه وجودی شکل‌گیری منطقه ثامن، بارگاه منور رضوی است. شوق زیارت حضرت رضا (ع) است که در طول سال چندین میلیون زائران ایرانی و خارجی را به منطقه ثامن می‌کشاند. کسب‌وکارهایی، چون واحد‌های اقامتی، رستوران‌ها، فروشگاه‌های سوغات و... در پاسخ به نیاز‌های زائران در این منطقه شکل گرفته است. ۷۰ درصد خانه‌های تاریخی مشهد همچون: خانه داروغه، توکلی، کوزه‌کنانی، پریشانی، اکبرزاده و... در این منطقه قرار دارد و برخی از آن‌ها در گذر زمان و با طرح‌های نوسازی از بین رفته‌اند و برخی دیگر مرمت شده یا در دست احیا هستند.  بسیاری از ساکنان این منطقه در گذر سال‌ها و به‌دلیل تغییرات به‌وجودآمده، به مناطق شهری دیگر کوچ کرد‌ه‌اند؛ به همین دلیل این روز‌ها بخش تجاری بسیاری از پلاک‌های این منطقه را به خود اختصاص داده است. یکی از مسائلی که در منطقه ثامن مشهود است، ترافیک سنگین خودرو‌ها در بیشتر ساعت روز بوده که به مشکلی بزرگ برای ساکنان تبدیل شده است. شهرداری منطقه ثامن سال ۱۳۷۸ شکل گرفته و در مساحت ۳۶۶ هکتاری آن  (با احتساب حرم مطهر رضوی)  ۱۴ هزار نفر زندگی می‌کنند.

کوچه بینادل، باغ اعتضادرضوی بود
کوچه بهجت ۱/ ۹ عمر زیادی ندارد، اما بر روی باغی پدید آمده که ۵ قرن قدمت داشته است.
کوچه‌ای که ۶ نام در ۱۰۰ سال داشت
کوچه‌ کوچه آیت‌الله بهجت ۳ اواخر قاجار شکل می‌گیرد و در دوره پهلوی اول، معبر اتصال خیابان شاه‌رضانو به ته‌پل‌محله می‌شود.
حکایت دیروز و امروز کاروان‌سراهای نوغان
حاج‌محمد خسروی، پیرِ نوغان از آن روزگاران می‌گوید: وقتی کاروان‌سرا‌های نوغان از رونق افتادند که میدان‌بار در مشهد ساخته شد. در دهه ۱۳۵۰ حق‌العمل‌کاری در سرا‌ها ممنوع و اعلام شد.
نیم‌قرن خدمت زهرا خانم در مسجد صاحب‌الزمان هاتف
شروع زندگی مشترک زهراخانم و کربلایی‌حسن در یک خانه کوچک اجاره‌ای حوالی چهارراه مقدم رقم خورد، اما یک اتفاق، پای این زن و شوهر را به مسجد صاحب‌الزمان (عج) باز کرد.
کوچه بیدخت؛ یادگار قالی‌بافان مشهد
این مطلب درباره کوچه‌ای با پسوند آباد در بافت قدیمی شهر نوشته شده که نامش یادگار یک صنعت در مشهد است.
دارالفنون رضوی در مقابل مدرسه آمریکایی‌ها
اگر تولیت و امنای آستانه، باغ عنبر را واگذار نمایند و دارالعلم مذکور شکل بگیرد، ممالک اسلامی همجوار شاگردان خود را به مدارس اروپا نخواهند فرستاد.
راه‌آهن خیابان واحدیان را آباد کرد
آن زمان در کوچه آیت‌الله بهجت ۲۷ شش خانه داشت و چون جوی آبی از مجاورت آن به‌سمت باغ و آرامگاه نادر می‌رفت، بلافاصله بعد از ساخت ایستگاه راه‌آهن پیشرفت کرد و پر از خانه شد.