مسعود نیکدل، هنرمند پیکرتراش و مجسمه‌ساز است. او معتقد است با تراشیدن پیکره درختان خشک شده، می‌توان از آن‌ها اثر هنری خلق کرد.
کار‌های چوبی مسعود غلامنژاد را نه‌تنها در ایران که در ینگه دنیا هم می‌شناسند و مشتری‌های پروپاقرص خود را دارد. او سال‌هاست در راسته‌خیابان دستغیب کارگاه نجاری و خراطی دارد.
۱۸ آذر سال ۱۳۵۷ به میدان جلوی شهرداری رسیدیم که ملاحظه شد مجسمه رضاشاه که مدت چهل سال در میدان، سوار بر اسب همچنان استوار بود، با همه استحکامش همچون موم، به دست مردم خرد شد.
علی رجبی مقدم متخلص به سالار، حدود ۲۵ سال است که در عرصه مجسمه‌سازی به‌خصوص ساخت سردیس فعالیت می‌کند و سردیس‌های بسیاری از مشاهیر ایرانی را ساخته است.
قاسم فتحی، میزبان ما، هنرمند ساکن محله بهارستان است که حالا ۵۰ سال عمر دارد و دیگر دلیل سپیدی مو‌های سرش از رنگ گچ مجسمه‌هایی که می‌سازد، نیست.
نام ابوالحسن خان صدیقی که ایتالیایی‌ها به او لقب میکل‌آنژ ثانی شرق را داده‌اند، در ذهن مشهدی‌ها با مجسمه فردوسی در آرامگاه فردوسی و مجسمه نادرشاه در باغ نادری گره خورده است.
از نظر علی غلامی، صداقت داشتن و استفاده از مواد اولیه خوب و با‌کیفیت، دلیل ماندگاری کارگاه‌های مجسمه‌سازی قدیمی است زیرا مشتری تفاوت کار و جنس خوب را می‌شناسد.