مرتضی بختیاری وزیر سابق دادگستری از بچههای قدیم نوغان درباره دوره نوجوانی‌اش می‌گوید: با سفارش مرحوم والدم که امام جماعت مسجد علی اکبریها بود، در نانوایی ای که جزو موقافات مسجد بود، کار می کردم.
تکیه بزرگ علی‌اکبری‌های محله بالاخیابان مسجد نوساز، اما تاریخ‌دار است که جلسات قرآنی آن بسیاربا قدمت است. در شب‌های ماه مبارک رمضان مشتاقانی می‌آیند تا در فضایی معنوی و شاد آیه‌آیه از جام قرآن سر بکشند و سیراب شوند.
وقتی سخن از عزاداری محرم و صفرش به میان می‌آید، داستان‌ها به «حسین قارون» می‌رسد. کسی که بیش از ۷۵ سال در تکیه هنگام عزاداری میان‌داری کرد و در سن ۹۲ سالگی درگذشت.
ما مشهدی‌های قدیم می‌گوییم کرسیچه خوانی و بعضی‌ها می‌گویند چهارپایه خوانی. آن زمان تکیه قناد‌ها این مراسم را در محرم و صفر برگزار می‌کرد.
وقف‌نامه تکیه کرمانی‌ها را غلامرضا بابای کرمانی در هفدم رمضان ۱۲۶۲ ق. نوشته است. او علاوه بر حسینیه یک باب حیاط متصل به حسینیه و دو دکان یکی علافی و دیگری صباغی در کنار حسینیه را برای عزاداران سید‌الشهدا وقف کرد.
یکی از این گذرهای قربانی شده در جریان طرح‌های اجرا شده در اطراف حرم مطهر رضوی کوچه موسوم به «حاج نوروز» است که در جریان این تغییرات نه‌تنها کوچک شد بلکه دیگر کمتر نشانی از آن باقیمانده است. در ذیل شرح گذشته و اکنون این کوچه را با هم مرور می‌کنیم.
این بار درباره آن بخش از نوغان خواهیم گفت که به روایت این دوست عزیز چون طفل جدا مانده از مادر است و اکنون دیگر تنها در ذهن قدیمی های مشهد است اگرنه برای آن هایی که برای نخستین بار وارد آن می شوند، «آصفی» یا«طبرسی 11» است و برای کسبه بعد از «چهارسوق» هم «کوچه سیابان». این نام های متعدد هم هرکدام داستانی دارد