هرجا نام استاد پورعطایی می‌آید، آوای دوتار هم تداعی می‌شود. مقام‌هایی مثل «نوایی»، «الله مدد» و روایت‌های پرمغز تربت جامی محور کارش می‌شوند. عاشقانه‌ها و عارفانه‌هایش طرف‌داران زیادی دارد.
پرویز مشکاتیان اهل نمایش نبود. از شهرت و بازار هنر دوری می‌کرد. بیشتر از آنکه در جشنواره‌ها بدرخشد، در خلوت خانه‌اش می‌نشست و قطعاتی می‌نوشت که بوی خاک باران‌خورده نیشابور را می‌داد و تصنیف‌های بسیاری ساخت.
گروه موسیقی محلی «دل‌شیدا»، رکورد‌دار بیشترین اجرای موسیقی محلی و سنتی در کشور است، وجه مشترک اعضای گروه این است که برای کسب درآمد موسیقی اجرا نمی‌کنند، بلکه هدفشان شاد‌کردن دل مردم است.
سعیداحمد سرکوهی، خواننده موسیقی مقامی، هنر را از پدر به ارث برده تا توانایی‌اش در خدمت ترویج موسیقی اصیل باشد
جمشید منصوریان نخستین شهردار مشهد بعد از انقلاب اسلامی بوده که نقش مهمی در عبور از بحران‌های شهر داشته است. ایشان همچنین مجری طرح ساختمان‌های ششصد دستگاه بودند. پیشنهاد می‌کنم با ایشون گفتگو کنید.
حاج قربان سال۱۳۷۰ به‌عنوان سفیر موسیقی ایران در جنوب فرانسه برابر جمعیتی مشتاق در حاشیه رود سن، هنرنمایی کرد و عکسش با تیتر «گنجینه راستین موسیقی ملی ایران» روی جلد نشریات فرانسه آمد.
عظمت نجاتی خواننده گروه «ساریکا» دستی هم در دوتار‌نوازی دارد، اما تک‌خوان گروه محسوب می‌شود و صدای جادویی‌اش هر شنونده‌ای را مسحور می‌کند. دو پسر کوچکش هم کنار پدر آواز می‌خوانند.