عبور نوجوان رزمی‌کار مهاجر از محدودیت‌ها

فعالیت در رشته رزمی، خوداتکایی و خودباوری فریبا نورزهی، نوجوان شانزده‌ساله محله پنج‌تن، را بیشتر کرده است. البته او برای رسیدن به موفقیت‌های امروزش تلاش کرده و موانع و سختی‌های بسیاری را پشت سر گذاشته است. خانواده او مهاجر‌ند و این موضوع برایش محدودیت ایجاد کرده است که از همین موضوع کمی دلخوری دارد، اما او بزرگ‌شده مشهد است.

بعد از کسب مدال‌های رنگارنگ استانی، کشوری و بین‌المللی، حالا او یکی از افتخارات محل زندگی اش است و دوست دارد برای هم‌وطنانش کاری انجام دهد. کسب مقام سوم مسابقات قهرمانی کشور، مهم‌ترین افتخار اوست.

تلاش برای راهیابی به تیم ملی افغانستان

فریبا از اولین روز‌های شرکت در کلاس‌های رزمی چنین تعریف می‌کند: ماجرا بر‌می‌گردد به زمان تحصیل من و دختر‌عمویم که معلممان نام ما دو نفر را در این رشته ورزشی نوشت. آن زمان یازده‌ساله بودم. از همان زمان به این رشته ورزشی علاقه‌مند شدم. دختر‌عمویم این رشته را دوست نداشت و در آن دوام نیاورد، اما من روز‌به‌روز به آن بیشتر علاقه‌مند می‌شدم و خانواده هم در این زمینه خیلی حمایتم کردند؛ البته بعد از دیدن مقام‌ها و رتبه‌هایی که آوردم، بیشتر تشویقم می‌کنند.

او می‌گوید: زمانی‌که فعالیت را در این رشته شروع کردم، در‌میان دوستان و آشنایان، ورزش برای یک دختر زیاد موجه نبود، اما حالا خیلی‌ها مشتاق شده‌اند که به ورزش بپردازند. به نظرم این رشته ورزشی جذابیت زیادی دارد و پر‌نشاط است. فریبا دلش می‌خواهد در تیم ملی افغانستان حضور داشته باشد؛ او می‌گوید: تیم افغانستان اکنون در آلمان است و من تلاشم را می‌کنم در آینده جذب این تیم شوم.

فریبا در‌کنار درس، دو تا سه ساعت در روز به تمرین ورزشی می‌پردازد. معتقد است برای رسیدن به اهداف بزرگ باید سختی‌های این راه را هم تحمل کرد.

نگران مدال مسابقه بودم

فریبا نورزهی دوست دارد مربی بچه‌های افغانستانی در رشته کاراته باشد، به‌ویژه آن‌هایی که وضع مالی خوبی ندارند و نمی‌توانند از عهده پرداخت هزینه‌های این رشته بر‌آیند. می‌گوید: هر کاری برای آن‌ها از دستم برآید، کوتاهی نمی‌کنم.
دنیای مسابقات برای او شیرین است. یکی از خاطرات فریبا به زمانی بر‌می‌گردد که مقام اول کشوری را به دست آورد.

تعریف می‌کند: برای اولین‌بار این حس را تجربه می‌کردم و برایم خیلی شیرین بود، اما نگران بودم مدال به دستم نرسد؛ به همین دلیل مدام تکرار می‌کردم که مدال مال خودم است. اطرافیان هم می‌خندیدند و با شوخی می‌گفتند مدال باشد برای خودت؛ کسی با مدال تو کاری ندارد! خلاصه آن روز تا مدال به دستم نرسید، آرام نگرفتم.

مقام دوم استانی رشته کاتا در مسابقات گرامیداشت روز دانش‌آموز سال ۱۳۹۸، مقام دوم مسابقات مجازی کشوری در سال ۱۳۹۹، مقام دوم رشته کومیته مسابقات درون‌تیمی اوژن در سال ۱۴۰۱، برخی از عناوین ورزشکار پرانرژی محله پنج‌تن است.