پدر مشوق اصلی پسرش می شود. وقتی 6ساله بوده در همسایگی آن ها باشگاه ورزشی تاسیس می شود و او با تشویق های پدر الفبای تکواندو را در همین باشگاه کوچک و جمع و جور محلی می آموزد.
ورزشکار محله شهرک شهید رجایی آن قدر در تکواندو زبده و آبدیده می شود که در همان سن کم وقتی پا به میدان مسابقات می گذارد، در سطح استانی و کشوری حرفی برای گفتن داشته و مدال آور میشود. درنهایت هم از اردوی تیم ملی سر در میآورد. سعید پورباقر حالا در 16سالگی، رویای قهرمانی المپیک را دارد.
قهرمان تکواندو شهرک شهید رجایی درباره ورودش به دنیای ورزش میگوید: در یک خانواده ورزشکار متولد شدهام. به همین دلیل وقتی در سال 1390 در مجاورت منزل ما یک باشگاه ورزشی تاسیس شد پدرم من را برای ثبت نام به آنجا برد. آن روز حتی نمیدانستم تکواندو چه ورزشی است اما پس از یک مدت کوتاه تمرین، نه تنها به این رشته ورزش علاقه مند شدم بلکه یک آینده درخشان را متصور شدم.
ورزشکار محله شهرک شهید رجایی با اشاره به آلبوم پرافتخار ورزشی خود ادامه میدهد: بهمن سال 91 یک سال پس از حضور در باشگاه تکواندو به پیشنهاد استادم در بخش خردسالان وارد مسابقات استانی شدم که هیئت تکواندو استان خراسان رضوی برگزار میکرد. این اولین تجربه من از شرکت در مسابقات بود که خوشبختانه موفق به کسب مقام دوم در آن شدم.
این عنوان انگیزه زیادی به من بخشید به طوری که با شدت بخشیدن به تمریناتم موفق به کسب مقام های متعدد شدم. در بخش خردسالان استان مقام سوم را در سال 93، مقام اول استانی جام قهرمانان دهه فجر را در سال 94 و پنج مقام اول استانی دیگر را در سال 95 کسب کردم که این مسابقات را نیز هیئت تکواندو استان برگزار کرد.
در بخش نونهالان نیز مقام اول را در مسابقات انتخابی تیم و قهرمانی آزاد استان در سال های96 و 97کسب کردم. در بخش کشوری که فدراسیون این رشته متولی برگزاری مسابقات بود نیز مقام سوم خردسالان کشور و مقام سوم لیگ برتر کشور را در سال 95، مقام دوم مسابقات استعدادهای برتر را در سال 97، جایگاه سوم المپیاد استعدادهای برتر و مقام دوم مسابقات لیگ برتر تیم فردیس کرج را کسب کردم.
سعید سال 97 افتخار پوشیدن لباس تیم ملی نوجوانان ایران را پیدا می کند اما پس از 3 ماه حضور در اردو و دوری از خانواده از مربیان می خواهد نامش را از این تیم خط بزنند.
ملیپوش اسبق تیم تکواندو نوجوانان ایران درباره حضورش در اردوی تیم می گوید: سال 97 من افتخار پیوستن به تیم ملی تکواندو نوجوانان کشور را پیدا کردم اما پس از چند ماه حضور در اردو به دلیل مشکلات شخصی و کم تجربگی از مربیان درخواست کردم نامم را از تیم ملی خط بزنند.
متاسفانه این بزرگ ترین اشتباه زندگی حرفهای من تا امروز بوده است. من باید میتوانستم بر مشکلاتم غلبه کنم و به همین خاطر امروز بزرگ ترین هدفم جبران این اشتباه و پیوستن به تیم ملی است تا بتوانم با لباس تیم کشورم در المپیک بازی کنم. همین طور قصد دارم با ادامه تحصیل در رشته حقوق لباس قضاوت را برتن کنم.
قهرمان تکواندو کشورمان اضافه میکند: از اولین روزی که با تکواندو آشنا شدم استاد حسین خانچوپانی در کنارم بود. او همواره در تمام زمینهها در کنارم بود. حتی الان که در لیگ برتر برای تیم شهر کرمانشاه بازی میکنم او در باشگاه برای پیشرفت من کمک میکند و امیدوارم بتوانم با رسیدن به اهدافم در ورزش جبران زحمات او را بکنم.