نمایشگاه نقاشی سبک نگارگری ایرانی با نمایش آثاری از هنرمندان شهر در نگارخانه قلمرو خیال در محله فارغالتحصیلان برگزار شد. این نمایشگاه تخصصی نقاشی سبک اصیل ایرانی با عنوان «آوای سیمرغ» دایر شد. میهمان آخرین روز این نمایشگاه شدیم تا گزارشی از حال و هوای آن بنویسیم.
داخل نمایشگاه هر قاب که نمایانگر هنر یک هنرمند است نگاهها را به خود جلب میکند. دنیایی از طرح و رنگ ما را احاطه کرده است. نوید بهنیا مسئول برگزاری این نمایشگاه که خودش از هنرمندان صاحب اثر در این مجموعه نقاشی است میگوید: این نمایشگاه از ۲۶آبان آغاز شده و تا پایان آبان ادامه داشت. «آوای سیمرغ» یک فرصت برای نمایش نقاشیهای تخصصی نگارگری است که در واقع نقاشی اصیل ایرانی است. ما در این نمایشگاه ۲۴اثر هنری از ۱۹هنرمند مشهدی را به نمایش گذاشتیم که با استقبال خوب شهروندان و علاقهمندان به هنر روبهرو شدیم.
بهنیا در ادامه به تعدادی از آثار نصبشده روی دیوار اشاره میکند و میگوید: اینها نقاشیهای سبک نگارگری، تذهیب و گلومرغ هستند، این سبک نقاشی مختص ایران است. حدود ۷۰۰سال قبل اولین آثار این سبک کشیده شده است و بیشتر برای نمایش نقاشیهای تاریخی مانند فضایهای سنتی و شخصیتهای قدیمی مانند پادشاهان استفاده میشود.
او درباره اهداف برگزاری نمایشگاه نیز میگوید: نمایش آثار هنرمندان در این فضا، ما را در رسیدن به 3هدف نزدیک میکند. اولین هدف ما زنده نگه داشتن هنر اصیل ایرانی است که مظهر زیبایی است. دومین هدف تشویق هنرمندان به ادامه راه خود است و در اینجا سعی داریم به دیدهشدن بیشتر توانایی آنها کمک کنیم. هدف نهایی هم آشنایی بیشتر شهروندان با هنر نقاشی نگارگری به عنوان یک سبک اصیل ایرانی است.
زهرا صالحنژاد از هنرمندان صاحب اثر در نمایشگاه «آوای سیمرغ» برگزاری چنین نمایشگاههایی را فرصتی مناسب برای اهالی هنر میداند و میگوید: متأسفانه شناخت جامعه بهویژه جوانترها درباره هنرهای نگارگری، تذهیب و گلومرغ بسیار کم است و برگزاری نمایشگاهها در زمانهای مختلف و فضاهای متفاوت به معرفی بیشتر این هنرهای ایرانی منجر میشود. از طرفی بازدید شهروندان و استادان نقاشی از این نمایشگاهها باعث دلگرمی هنرمندان است که خودش به بهبود کیفیت کار هنرمندان در آینده کمک میکند.
گفتوگوی پایانی ما با میترا صابری یکی از بازدیدکنندگان نمایشگاه است که درباره این هنر و آثار موجود، میگوید: این قابها تمام نگاه و ذهن آدم را در یک لحظه معطوف خود میکند، البته ما فقط به چشم یک نقاشی به آنها نگاه میکنیم در حالی که لازم است این هنر و تخصص بیشتر برای جامعه تشریح شود. چرا که هرچه اطلاعات شهروندان بیشتر باشد میتوان ارتباط بهتری با این آثار گرفت.