مهشید اشتری، دختر پینگ‌پنگ باز مشهد

درست عمود بر خط طولی سفید وسط میز پینگ‌پونگ در فاصله نیم‌متری آن می‌ایستد. کمی خم می‌شود. چشمانش مانند عقاب حریف مقابل را می‌پاید. توپ تخم‌مرغی را با دست چپش ۳۰ سانتی‌متر بالا می‌اندازد و ضربه‌ای کات‌دار به پهلوی توپ می‌زند.

حریف که ۳۵ سال از دختر نونهال بزرگ‌تر است، گارد خود را باز می‌کند و با چابکی تمام ضربه‌ای آرام و کات‌دار به توپ در حال چرخش می‌زند. نزدیک به یک دقیقه ضربات ادامه می‌یابد (در بازی تنیس روی میز، یک دقیقه بازی ادامه‌دار بدون افتادن توپ، زمان قابل توجهی است). 

بالاخره توپ با شدت و قدرت تمام بعد از خوردن به سمت میز دختر از بیخ گوشش سوت کشان رد می‌شود و او را بدون واکنش برجا می‌گذارد. دختر برمی‌گردد و به توپ که هنوز از چرخش نایستاده، نگاه می‌کند. رقیب ۴۷ ساله با لبخندی مهربان می‌گوید: صفر- صفر؛ دوباره شروع می‌کنیم.

*این گزارش در سال ۹۱ تهیه شده است، حالا مهشید اشتری از نوابغ پینگ پنگ ایران به حساب می‌آید. او از سال  سال ۱۳۹۶ با قهرمانی و به دست آوردن بالاترین امتیازات سه مرحله تور ایرانی توانست بدون نیاز به شرکت در مسابقات انتخابی، مجوز ورود به تیم ملی بزرگسالان تنیس روی میز ایران را بگیرد و تاکنون در مسابقات آسیایی و جهانی بسیاری حضور داشته است. 

مطلب مرتبط پینگ‌پنگ‌باز‌های نام‌آور مسجد ابوالفضلی

میز آبی‌رنگ در زیرزمین

دختر، مهشید اشتری ۱۲ ساله است و رقیب هم پدرش ابوالفضل اشتری. میز آبی‌رنگ پینگ‌پونگ هم در زیرزمین خانه آنها که در محله فاطمیه مشهد زندگی می‌کنند، قرار گرفته است. پدر و دختر هر روز سروقت میز آبی‌رنگ می‌روند و هیچ‌گاه نمی‌گذارند خاک بخورد.

مهشید از سوم دبستان با همراهی پدرش که رشته ورزشی‌اش تنیس روی میز است و مقام‌های گوناگون استانی دارد، این ورزش را آغاز کرده است. او الان عضو تیم ملی نونهالان، نوجوانان و جوانان و یکی از ۱۰ نفر عضو دسته‌برتر جوانان دختر تنیس روی میز ایران است.

دختری از ایران

این ورزشکار نونهال، امسال و سال‌ گذشته عناوینی مثل قهرمانی نونهالان کشور در مسابقات آزاد تنیس روی میز اراک، قهرمانی نوجوانان کشور در لیگ دسته برتر سنندج، مقام دومی جوانان کشور در اصفهان و... را به دست آورده است.

علاوه‌بر این‌ها در خردادماه امسال در مسابقات جهانی نونهالان در کشور سوئد، به همراه یک پسر نونهال از تبریز، تنها شرکت‌کنندگان ایرانی این رقابت‌ها بودند. مهشید در این مسابقات به مقام یازدهم جهانی رسید.

مهشید در خرداد سال ۹۱ در مسابقات جهانی نونهالان در کشور سوئد شرکت کرد و یازدهم شد

جالب است بدانید که این نخستین مسابقاتی بود که مادرش او را همراهی نکرد؛ گرچه دعای خیرش پشت و پناه او بود. مهشید با حجاب کامل در این رقابت‌ها حاضر شد و با وجود اینکه مثل بازیکنان دیگر کشورها آزادی عمل نداشت و دائم عرق می‌ریخت، باز هم جایگاه خوبی به دست آورد و نام ایران را مطرح کرد.

ورزشی برای رفع کسالت

از او که به همراه مادرش مهمان شهرآرامحله شده، درباره ویژگی‌های ورزش تنیس روی میز می‌پرسم، می‌گوید: این ورزش ذهنی است و باید در آن تمرکز و تکنیک داشت. در اجرای این تکنیک‌ها، علاوه بر ذهن، به کمر و پا هم فشار می‌آید. ورزش خوبی برای رفع خستگی و کسلی است. تنها سختی آن به هزینه‌هایش مربوط می‌شود؛ چون قیمت راکت‌ها، رویه آن و کفش مخصوصش گران است. اگر کسی بخواهد حرفه‌ای بازی کند، باید هزینه کند.

با هواداران!

وقتی صحبت به اینجا می‌رسد، از مشوقان و حامیانش می‌پرسم که جواب می‌دهد: نخستین مشوقم پدرم است که همیشه در خانه با  هم تمرین می‌کنیم و با او به سالن شهیدبهشتی می‌روم. بعد هم مادرم که حتی وقتی مرا بیکار می‌بیند، می‌گوید چرا تمرین نمی‌‌کنی.

ضمن اینکه او با من به مسابقات می‌آید و همراهی‌ام می‌کند. این ورزشکار نونهال از دایی، پدربزرگ و شوهرخاله‌اش که همیشه به او روحیه می‌دهند و مربیانش مسعود غازی‌آذری، اکرم سرشار و کاظم مستحقی هم نام می‌برد. درباره حمایت نیز از هیئت تنیس روی میز استان خراسان رضوی توقع دارد که با توجه به هزینه‌بر بودن وسایل این رشته، هوادار ورزشکاران آن باشد.

باخت در بازی برده!

او که انگار نمی‌تواند یک‌جا بند شود و شاید در فکر این است که زودتر مصاحبه‌اش تمام شود و به میز پینگ‌پونگش برسد، با حاضرجوابی و تندتند به سؤال‌هایم جواب می‌دهد. درباره رعایت اخلاق ورزشی که می‌پرسم، خاطره‌ای تلخ به یادش می‌آید و تعریف می‌کند: پارسال در مسابقات کرمان در مرحله نهایی بازی برده را به دلیل تشویق تماشاچیانی که من قبلا از تیم آن‌ها برده بودم و بالا نیامده بودند و حالا داشتند رقیبم را تشویق می‌کردند، باختم. البته در همین مسابقات هم بود که برای بار اول خاطره شیرین مقام‌آوردن را به دست می‌آوردم و دوم شدم.مهشید اضافه می‌کند: نباید بعد از مقام آوردن، مغرور شد و توقع داشت که همه به تو توجه کنند.

رویای شیرین المپیک

این قهرمان کشور علاوه‌بر ورزش به تکالیفش می‌رسد و به کلاس زبان هم می‌رود. البته در زنگ ورزش به دوستانش پینگ‌پونگ یاد می‌دهد. او دوست دارد به المپیک برسد و شاید از معدود بینندگانی است که مسابقات تنیس روی میز تلویزیون را تماشا می‌کند.

*این گزارش یکشنبه، ۱۹ آذر ۹۱ در شماره ۳۳ شهرآرامحله منطقه ۳ چاپ شده است.