
پاتوق اسکیتبازان در بوستان کوهسنگی
پیست اسکیت بوستان کوهسنگی جزو قدیمیترین زمین اسکیت شرق کشور است که از سال۱۳۷۳ فعالیت خود را آغاز کرده است، بهطوریکه بسیاری از مربیان و قهرمانان ورزشی این رشته در مشهد، نخستین تجربههایشان را از همین زمین شروع کردهاند.
رمپها و تجهیزات اولیه این مجموعه نزدیک به سیسال قدمت دارد. در گذشته، زمین اسکیت در انتهای پارکینگ شماره ۲ بوستان کوهسنگی قرار داشت، جایی که امروز به پارک بانوان تبدیل شده است. پساز ۲۸سال، حدود دوسال پیش، پیست اسکیت به محل کنونی یعنی کنار پارکینگ شماره ۳ منتقل شد. تفاوت اصلی محل جدید با قدیمی، کفسازی بتنی و صیقلی آن است که تمرین را برای اسکیت سواران آسانتر و احتمال آسیبدیدگی را کمتر میکند.
بااینحال، زمین اسکیت کوهسنگی، تنها یک محوطه ورزشی ساده نیست؛ زمینی است که باعث شده عصرهای این بوستان پر شود از صدای چرخهای اسکیت روی بتن، خنده و هیجان نوجوانان و تشویق مربیانی که روزگاری خودشان در همینجا تمرین میکردند.
اسکیتسواری، از خیابان تا پیست
از سال ۸۹ مدیریت پیست اسکیت به هادی آستارائی که آن زمان بیستوهشتساله بود، داده شد. او علاوهبر مربیگری، مسئولیت برگزاری مسابقات استان و داوری را هم تجربه کرده است. آستارائی که اسکیت را از همینجا یعنی بوستان کوهسنگی شروع کرده است، تعریف میکند: وقتی نوجوان بودم، دوستانم دور استخر کوهسنگی اسکیت بازی میکردند. اول فقط نگاه میکردم، اما کمکم یاد گرفتم و آموزش دیدم. آن زمان پیست رسمی نبود و اسکیت بیشتر شکل خیابان بود.
اما حالا با گذشت سیسال، پیست کوهسنگی یک اسکیت پارکی کامل است که افراد مختلفی میتوانند از آن استفاده کنند. برخی ورزشکاران با اسکیت شخصی وارد میشوند، بعضی اسکیت کرایه میکنند و عدهای هم در دورههای آموزشی شرکت دارند. مسافران و زائران نیز میتوانند با کرایهای اندک، تمام عصر بدون محدودیت زمانی از زمین استفاده کنند.
چهار مربی رسمی با مدرک هیئت اسکیت استان اینجا فعالیت دارند و کلاسها از ساعت۱۶ تا ۲۴ برگزار میشود. در زمستان، اگر هوا مناسب نباشد، آموزشها به سالن منتقل میشود.
آستارائی درباره زمانیکه مدیریت مجموعه را تحویل گرفت، میگوید: بیشتر ورزشکاران بزرگسال بودند. اما امروز همه ردههای سنی بهویژه کمتر از دوازدهسال فعال هستند. حتی کسانی داریم که همراه نوههایشان برای اسکیت میآیند.
از سال۸۹ تاکنون بیشاز ۲۰هزار نفر در این مجموعه آموزش دیدهاند. کلاسها نیمهخصوصی است و هر مربی کمتر از ۱۰ هنرجو دارد. اگر بچه استعداد داشته باشد، نیاز نیست دوره به دوره حرکات به او آموزش داده شود شاید در یک ترم آموزشهای دو دوره را ببیند و حرکات پیشرفته را یاد بگیرد.
به گفته او، اسکیت رشتهای پرهیجان است که جذابیتش ورزشکاران را نگه میدارد؛ «محیط آموزشی ما خشک نیست. بچهها بعداز کلاس میتوانند برای بازی و تفریح هم از زمین استفاده کنند. همین باعث میشود با علاقه ادامه بدهند و خانوادهها هم خیالشان راحت باشد.»
تیم اسکیت پیست کوهسنگی، چندین دوره مقام قهرمانی تیمی داشته است. یک دوره قهرمان منطقهای و چندین نایبقهرمانی کشوری در کارنامه آنها وجود دارد؛ «خیلی از بازیکنان تیم استان برای مسابقات کشوری از بین همین بچههای پیست انتخاب شدهاند.»
خانواده آستارائی نیز در این مسیر همراهش هستند؛ «دو دخترم قهرمان کشورند و یکی از آنها دانشجوی علوم ورزشی و مربی اسکیت است. همسرم نیز مربیگری میکند. شاید ما جزو معدود خانوادههایی باشیم که همه اعضایش درگیر اسکیت هستند.»
برای رفاه خانوادهها، همه هنرجویان تحت پوشش بیمه مسئولیت و حوادث ورزشی هستند و والدین امکان انتخاب یا تغییر مربی را دارند. همچنین فروشگاه کوچکی در ورودی پیست وجود دارد تا خانوادهها وسایل لازم را تهیه و درصورت نیاز، مشکلاتشان را برطرف کنند.
آسیب، انگیزهای برای مربیگری
کوروش صفاجو، بیستوپنجساله و یکی از مربیان جوان مجموعه است که از سال۱۳۹۸ مربیگری اسکیت را آغاز کرده است. او میگوید: از وقتی به یاد دارم بیشتر از کفش، اسکیت پایم بود. در بچگی بدون مربی تمرین میکردم و همین باعث شد آسیب زیادی ببینم. بعد از چندسال که تمرین را با مربی شروع کردم، متوجه اشتباهم شدم؛ به همین دلیل آزمون مربیگری دادم و وارد این حرفه شدم، چون میخواستم بچههای دیگر مثل من آسیب نبینند و مهارتها را زیرنظر مربی یاد بگیرند.
مربیان حرفهای، مدیریت فعال مجموعه و تعداد محدود هنرجویان در هر کلاس، از نقاط قوت پیست کوهسنگی است
او درباره تفاوت پیست اسکیت کوهسنگی میگوید: شاید فرق اینجا با سایر پیستها این باشد که در همه ردههای سنی هنرجو داریم و همین کار را لذتبخش میکند.
ورزشی برای ذهن و بدن
زهره خورسند، متولد ۱۳۵۷، حدود یکماهونیم است که برای آموزش اسکیت به پیست کوهسنگی میآید. او میگوید: سوارکاری و کوهنوردی را هم تجربه کردهام، اما از کودکی علاقهام به اسکیت بیشتر بود. بااینحال، هیچوقت جرئت شروعکردنش را نداشتم. خانهام نزدیک کوهسنگی است و بارها زمین اسکیت را دیده بودم. یک روز که برای پیادهروی آمده بودم، درباره کلاسها سؤال کردم، اما همچنان ترس داشتم. چند ماه گذشت تا بالاخره تصمیم گرفتم ثبتنام کنم.
خورسند ادامه میدهد: جلسات اول حفظ تعادل برایم خیلی سخت بود، اما کمکم بهتر شدم. به نظرم اسکیت نهتنها برای بدن، بلکه برای تمرکز ذهن هم مفید است. فضای باز کوهسنگی هم باعث میشود تمرین لذت بیشتری داشته باشد. هرروز عصر دوسهساعت اینجا هستم و حتی به عروسم هم پیشنهاد کردهام که بیاید و یاد بگیرد.
فضایی مناسب برای یادگیری و بازی
امیرعباس سیفی هر روز عصرهای تابستان، دخترش ماهک را برای اسکیت به کوهسنگی میآورد. او توضیح میدهد: ماهک چهارساله بود که بهخاطر علاقهاش شروع به تحقیق کردم و درنهایت اینجا را انتخاب کردیم. حالا پنج سال گذشته و او با مهارتی که پیدا کرده است، در مسابقات هم شرکت میکند. آنقدر به این محوطه علاقه دارد که تابستانها هرروز و در طول سال تحصیلی سهروز در هفته به تمرین میآید.
سیفی معتقد است مربیان حرفهای، مدیریت فعال مجموعه و تعداد محدود هنرجویان در هر کلاس، از نقاط قوت این پیست است.
ماهک هم با لبخند میگوید: اوایل میترسیدم اسکیت بپوشم و زمین بخورم، اما مربی دستم را گرفت و قدمبهقدم کمکم کرد. بعد از چند جلسه تعادلم را پیدا کردم و اسکیت برایم شیرین شد.
پیست کوهسنگی بخشی از هویت ورزشی مشهد است؛ جاییکه خاطره نسلهای گذشته با شور و انرژی نوجوانان امروز پیوند خورده و همچنان مکانی برای علاقهمندان به اسکیت باقیمانده است.
* این گزارش سهشنبه ۲۵ شهریورماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۲۸ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.