یک دریا ارادت در چای‌خانه صحن کوثر

در گوشه‌ای از صحن، چای‌خانه کوثر برپاست؛ چای‌خانه‌ای که از اواخر دوره کرونا راه افتاد تا استکانی چای تقدیم زائران کند و خستگی راه را از تنشان بگیرد. البته اینجا فقط چای نمی‌دهند؛ در گرماگرم تابستان، استکان‌های شربت بیدمشک به جان زائران صفا می‌بخشد.

صدای آشنای مداح اهل‌بیت (ع)، حاج آقا ملائکه، در فضای چای‌خانه پیچیده است؛ صدایی که برای خیلی‌ها آشنا و نوای آرامش است. بعد از راه‌اندازی چای‌خانه صحن کوثر، سه چای‌خانه دائمی دیگر در صحن‌های امام‌حسن مجتبی (ع)، غدیر و باغ رضوان راه‌اندازی شده‌اند که همه‌شان شبیه خیمه هستند. ایجاد دو چای‌خانه جدید در رینگ شیخ‌طوسی و صحن قدس حرم مطهر رضوی نیز از اتفاقات خوب امسال بود.

چای‌خانه‌های حرم که گاهی با مشارکت خیران و تشکل‌های مردمی فعالیت می‌کنند، جایی برای ابراز ارادت خادمان و لحظه‌ای مکث برای زائران است و هر‌دو گروه هم از راه‌های دور و نزدیک در اینجا به هم می‌پیوندند.

سید‌مهدی حسینی، مردی از دیار یزد و تراشکار است. برای نخستین‌بار با همشهریانش آمده است تا در چای‌خانه کوثر خدمت کند؛ همان جایی که بار‌ها در ذهنش تصویرش را ساخته بود و بالاخره طلبیده شد. او با لهجه شیرین یزدی می‌گوید: این خدمت فقط چای‌دادن نیست؛ بلکه خم‌شدن جلو زائر امام‌رضا (ع) است. خدا این نوکری را از ما نگیرد.

پرهام پورفتاحی از آن دست نوجوان‌هایی است که وقتی حال‌وهوای خدمت را می‌بیند، چشم‌هایش برق می‌زند، ولی توصیف برایش دشوار است. این نوجوان یزدی هم اولین‌بار، یکی‌دو‌سال قبل از کرونا برای زیارت به حرم آمده و این دفعه به اتفاق پدرش برای حضور در چای‌خانه نام‌نویسی کرده است. برای این خادم اینجا تکه‌ای از بهشت است و دوست دارد عکسی با لباس خدمت در پروفایلش بگذارد.

سیده‌سارا اصغری، زائری اهل اراک که برای سومین‌بار به زیارت آمده و هنوز در حال و هوای روضه است، می‌گوید: چای‌خانه حس و حال خودش را دارد، طوری‌که دلت نمی‌خواهد از این فضا جدا شوی. او با کمک یکی از خادمان با ویلچر به چای‌خانه آمده است. لبخند آرامش‌بخشی می‌زند و ادامه می‌دهد: من این دفعه با نیت و حاجت خاصی آمده‌ام و یقین دارم دست خالی برنمی‌گردم.

* این گزارش پنج‌شنبه ۱۳ شهریورماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۰۴ شهرآرامحله منطقه ثامن چاپ شده است.