شیلان یک غذای معمولی برای عموم مردم نیست یا دست‌کم عرضه آن در کل اوقات سال رواج ندارد. شیلان ولیمه‌ای بوده که آن را در اعیاد ملی یا مذهبی و فتوحات نظامی و مناسبت‌های خاص طبخ و توزیع می‌کرده‌اند.
ملک‌الشعرای آستان‌قدس منصبی بود که از دوره قاجار ایجاد شد، روال به این ترتیب بود که نایب‌التولیه وقت، شاعر منتخب را به دربار معرفی و شاه نیز معمولا حکم ملک‌الشعرایی را به نام این شاعر صادر می‌کرد.
علی طاهری فقط یک خادم ساده نبوده است؛ سعی کرده حلقه وصلی باشد میان دل‌های مشتاق زیارت و حرم امام‌رضا (ع). آنجاکه واسطه‌ای شده برای رسیدن عاشقان زیارت به حرم.
حرم امام رضا(ع) چند صدای ماندگار دارد که برای خیلی‌ها حکم تشرف را دارند. یکی‌اش حاج علی ملائکه است با این شعر مشهورش: «ای صفای قلب زارم/ هرچه دارم از تو دارم».
سیدمجید ساغروانیان از کودکی تا به امروز در همسایگی مسجد زندگی کرده و بچه هیئتی بوده است. او پس‌از بیست‌سال انتظار، در سال۱۳۹۸ توانست نشان خادمی امام‌رضا (ع) را بر سینه‌اش نصب کند.
جعفر جام‌چی از سال ۱۳۵۰ که همراه خانواده‌اش از عراق رانده شد و به ایران آمد و مشهد را برای سکونت انتخاب کرد، هنرش در شهر و دیار ما ثبت شد و سال ۱۳۸۶ هم توانست بخشی از آینه‌کاری حرم را انجام دهد.
تعمق در تاریخ نشان می‌دهد که دوره تیموری، دوره شکوفایی هنر است. بایسنقرمیرزا پادشاه تیموری خطاط بود و نقش زدن با دوات و جوهر را خوب می‌دانست؛ برای همین هم دست به قلم برد و قرآن را کتابت کرد.