حاج احمد خرسند ۱۴ فرزند، ۲۴ نوه، ۴ نتیجه دارد 
رضا اسماعیلی شهیدی که بی سر به آغوش مادر بازگشت 
۲ ماه نفس‌گیر برای کسب رتبه نخست پژوهش‌سرا‌های دانش‌آموزی
ابوالفضل قادری و محمدرضا عیسی‌زاده، هنرجو‌های هنرستان شهید‌احمد محدث در رقابت میان پژوهش‌سرا‌های دانش‌آموزی در رشته علوم و فنون هسته‌ای، گرایش شبیه‌سازی موفق به کسب رتبه نخست کشور شدند.
«سخت گذشت»، توصیف هردو آنهاست از دو‌ماهی که روی پروژه شبیه‌سازی نیروگاه اتمی وقت گذاشتند. صبح تا ظهر را باید در کارآموزی هنرستان سپری می‌کردند و عصر را تا پاسی از شب در حیاط پژوهش‌سرای ابوریحان به کار روی پروژه.
ساعت حوالی۲۱، یکی‌شان به سر کار شبانه‌اش می‌رفت و دیگری به منزل. این خستگی‌ها و هزینه‌های مادی برای پروژه، نتیجه‌ای باورنکردنی داشت: کسب رتبه نخست کشور در رقابت میان پژوهش‌سرا‌های دانش‌آموزی، آن هم در محوری مانند علوم و فنون هسته‌ای، گرایش شبیه‌سازی.
ابوالفضل قادری و محمدرضا عیسی‌زاده، هنرجو‌های پایه دوازدهم رشته الکتروتکنیک از هنرستان شهید‌احمد محدث و ساکن محله راه‌آهن، راوی مسیر موفقیتشان هستند.
- از پروژه‌تان بگویید و اینکه ایده چه کسی بود؟
ابوالفضل: ایده خودمان دو نفر بود. ما یک نیروگاه اتمی را شبیه‌سازی کردیم و ساختیم. این ماکت، فرایند منجر به تولید برق از اورانیوم غنی‌سازی‌شده را نشان می‌دهد؛ از شکافت هسته‌ای بگیرید تا چرخش ژنراتورها، عملکرد مبدل‌های حرارتی و ....
- شبیه‌سازی با چه مواد اولیه‌ای انجام شد؟
محمدرضا: با چیز‌هایی مثل ورق‌های آهنی که جوش دادیم، کابل، چوب، گچ و لوله.
- اطلاعات لازم را از کجا به دست آوردید؟
محمدرضا: مشاورمان، آقای کفاش، معلم درس تخصصی سیم‌پیچی موتور در هنرستان بود. خودمان هم منابع مختلف را از اینترنت گرفتیم و مطالعه کردیم.
- این پروژه چقدر هزینه برداشت و چقدر زمان برد؟
محمدرضا: حدود ۴ میلیون‌تومان که همه را خودمان دو نفر تقبل کردیم. تقریبا دو‌ماه، روزی سه‌چهار ساعت روی آن وقت صرف کردیم.
ابوالفضل: در این دو ماه، باید کارورزی تابستانه را که جزو واحد‌های درسی هنرستان است هم می‌گذراندیم؛ روزی هفت‌ساعت. من شب‌ها همراه پدرم سر کار بنّایی می‌رفتم و برای کنکور هم مطالعه داشتم.
- خانواده‌هایتان همراه بودند؟
ابوالفضل: تا‌حدودی. تلاش کردیم آنها را مجاب و همراه کنیم.
- فکر می‌کردید در کشور، اول شوید؟
ابوالفضل: نه، اصلا.
محمدرضا: نهایت افقمان، رسیدن به مرحله استانی بود. وقتی فهمیدیم رتبه اول کشور را به دست آورده‌ایم، غافلگیر شدیم، هم ما و هم خانواده‌هایمان.
- از روز مصاحبه بگویید.
ابوالفضل: از کارورزی برگشته بودم که تماس گرفتند و گفتند باید برای مصاحبه مستقیم و تصویری با داورانی که در نیروگاه اتمی بوشهر مستقر هستند، آماده شویم. دقیقه‌های پر‌استرسی بود.
- از چه چیز‌هایی سؤال کردند و این سؤال و جواب‌ها چقدر طول کشید؟
ابوالفضل: دوربین روی ماکت نیروگاه بود. داوران از تک‌تک قطعات سؤال می‌کردند؛ از کارکردشان، از اینکه در کدام‌یک از انواع نیروگاه‌های اتمی وجود دارند، از جنس و ضخامت دیواره رآکتور، فرایند غنی‌سازی و....
محمدرضا: مصاحبه بیش‌از یک ساعت طول کشید. خدا را شکر از پس همه سؤالات پیچیده و فنی‌شان برآمدیم.
- کنکور را پیش رو دارید. این برنده‌شدن در افق و برنامه‌های آینده‌تان تأثیری داشته است؟
محمدرضا: قبلا افقمان این بود که یک تکنسین خوب و موفق در رشته برق شویم. خانه آخرش اینکه بشویم مسئول برق یک کارخانه و چیز‌هایی در این حد.
ابوالفضل: اما الان قضیه فرق کرده است. باور کرده‌ایم که از عهده کار‌های بزرگ برمی‌آییم. دوست داریم با محوریت برق، در زمینه دانش‌بنیان‌ها کار کنیم یا اصلا خودمان بشویم مهندس یک نیروگاه اتمی واقعی، مثل همان داور‌هایی که با ما مصاحبه کردند.
- وضعیت درسی‌تان چطور است؟
ابوالفضل: معدل پارسالم ۳۰/ ۱۸ شد.
محمدرضا: من هم شدم ۷۵/ ۱۷.
* این گزارش یکشنبه ۵ اسفندماه ۱۴۰۳ در شماره ۶۰۵ شهرآرامحله منطقه ۳ و ۴ چاپ شده است.
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
