«شکیبا» از نخستین خانه‌های کوچه جوادیه است

خانه شکیبا در یکی از فرعی‌های کوچه جوادیه قرار گرفته است و بعد از یک حیاط کوچک در میان شاخ‌وبرگ‌های حیاط نمایان می‌شود. این خانه بیشتر از اینکه شبیه عمارتی تاریخی باشد، به نظر می‌رسد از اتصال چهار باب خانه شبیه به هم تشکیل شده که هرکدام یک زیرزمین مطبخ‌مانند دارند و دو طبقه روی آنهاست.

خانه شکیبا از بنا‌های انتهای دهه ۳۰ و از نسل نخست خانه‌های کوچه جوادیه است

یکی از نخستین خانه‌های جوادیه

این‌طور که مدیر مکتب بافت می‌گوید، خانه شکیبا از بنا‌های انتهای دهه ۳۰ و از نسل نخست خانه‌های کوچه جوادیه است. رضا سلیمان‌نوری با اشاره به اینکه بنا از منظر میراثی ارزشمند محسوب می‌شود، اما ارزش ثبت ملی ندارد، می‌گوید: این خانه دوطبقه، اربابی بوده است و در ابتدای بخش دوم کوچه قرار دارد. او درباره نمای خاص خانه که در چهار بخش مجزا دیده می‌شود، توضیح می‌دهد: این خانه میراثی نیکو برای خانواده شکیبا بوده است. زیرا در هر بخش آن که شامل مطبخ و دو اتاق در دو طبقه است، عروس و دامادی زندگی می‌کردند.

در فضا‌های قدیمی حس امیدواری بیشتر است

فریبا شکیبا، دختر طبیعت‌گرد و طبیعت‌دوست این خانواده، می‌گوید: همیشه در خانه‌مان بساط عروسی برپا بود. هرکدام چندسالی اینجا زندگی می‌کردند و بعد جایشان را به عروس و داماد دیگری می‌دادند. مطبخ‌ها، اتاق‌های میانی و اتاق‌های طبقه بالا همه با هم متصل بودند. با اینکه فضای هر خانواده اختصاصی بود، می‌توانستیم از احوال هم باخبر باشیم.

او از خاطرات تابستان‌ها یاد می‌کند و می‌گوید: بهار و تابستان در چهار طرف حیاط چهار خانواده فرش پهن می‌کردند و همه با هم اوقاتمان را به خوشی می‌گذراندیم. شکیبا نویسنده است و در کتاب‌هایش به حس خوبی اشاره کرده است که خاطرات در قلب ما ایجاد می‌کنند. او که جای‌جای اتاقش پر از یادگاری سفرهایش است، می‌گوید: یکی از دلایلی که حس ناامیدی در جامعه زیاد شده، فاصله‌گرفتن از فضا‌هایی است که خاطرات خوب قدیمی را به همراه دارند.

خشت‌هایی با خاطرات ۳ نسل

ساکنان خانه شکیبا هنوز خانه‌شان را مانند گذشته حفظ کرده‌اند و در آن زندگی می‌کنند. امین، پسر فریباخانم، هم از زندگی در این خانه قدیمی که از خشت و گلش خاطره دارد، لذت می‌برد و می‌گوید: خاطرات کودکی‌مان در گوشه‌وکنار خانه مادربزرگ هک شده است. او نام علی و امین را که با اسپری مشکی‌رنگ روی آجر‌های حیاط نقش بسته است و گذر زمان از رنگ پریده‌اش پیداست، نشان می‌دهد و می‌گوید: درست است که زندگی در خانه قدیمی سختی‌هایی دارد، اما همه خاطرات خوب کودکی من و برادرم در این خانه مانده است.

* این گزارش در شماره ۵۷۸ شهرآرا محله منطقه ثامن مورخ ۲۷ دیماه سال ۱۴۰۳ منتشر شده است.