دروازه‌بانی تا پایِ جان 
مبین محمدپور قهرمان استان در رشته دو و میدانی است 
مبین محمدپور قهرمان استان در رشته دو و میدانی است
جواد شکوری| روزی که دبیر ورزش مدرسه علامه قزوینی واقع در خیابان امام رضا(ع) از علاقه‌مندان به رشته دوومیدانی تست می‌گیرد تا استعدادی ناب در این رشته را به دنیای ورزش معرفی کند، آغازی می‌شود برای داستان زندگی ورزشی مبین محمدپور ۱۷ ساله، ورزشکار محله کوشش مشهد تا به کمک مربی خود بتواند یکی از بهترین دوومیدانی‌کاران شهرمان باشد.
دو عنوان قهرمانی در ماده ۴۰۰ متر و یک قهرمانی دیگر در پرش سه‌گام از جمله افتخارات ورزشی سه‌ساله اوست.
در نم‌نم باران یک عصر بهاری با این ورزشکار خوش‌آتیه محله‌مان همراه می‌شویم تا درباره زندگی ورزشی او بیشتر بدانیم.
زنگ ورزش، سکوی پرتاب
دونده نوجوان و با‌اخلاق محله کوشش درباره نخستین جرقه زندگی ورزشی‌اش چنین می‌گوید: هادی عطایی، دبیر ورزش مقطع راهنمایی من در سال ۸۸ بود که با تشویق‌های او توانستم پس از رکوردگیری در مدرسه علامه قزوینی، به مسابقات ناحیه ۲ آموزش‌و‌پرورش راه یابم و عنوان دومی را کسب کنم.
او ادامه می‌دهد: در همان سال پس از راهیابی به مسابقات استانی، در ماده ۴۰۰ متر که در ورزشگاه تختی مشهد برگزار شد، بار دیگر مقام دومی استان را کسب کردم.
قهرمانی‌های زندگی ورزشی محمدپور ادامه می‌یابد تا او در سال ۸۹ موفق شود بر سکوی مقام‌سومی همین رشته بایستد.
وی که در رشته پرش سه‌گام هم فعالیت جدی و حرفه‌ای دارد در رقابت‌های قهرمانی استان خراسان رضوی که در سال ۹۱ برگزار شد، توانست با پرش ۸/۱۲ متری خود موفق به دریافت مقام نایب‌قهرمانی استان شود.
حفظ آمادگی با افت‌و‌خیز‌های فراوان
ورزشکار جوان و خوش‌آتیه محله ما که رویای قهرمانی در سطح کشور را در سر می‌پروراند، درباره میزان موفقیت خود در این رشته ورزشی می‌گوید: زندگی ورزشی من در این حدود چهار سال با افت‌و‌خیز‌های زیادی روبه‌رو بوده است.
کمبود فضا‌های استاندارد برای تمرین به‌ویژه در فصل زمستان گاهی باعث افت ورزشی من شده است، اما همه تلاشم را کرده‌ام تا همیشه آمادگی‌ام را حفظ کنم.
سرمایه‌گذاری جدی!
محمدپور با قامت یک‌متر و ۸۶ سانتی‌متری‌اش در رشته بسکتبال هم فعالیت می‌کند، اما فقط در مدرسه و کنار همکلاسی‌هایش.
محمدپور با قامت یک‌متر و ۸۶ سانتی‌متری‌اش در رشته بسکتبال هم فعالیت می‌کند
او در این‌باره می‌گوید: بسکتبال را فقط برای تفریح و در اوقات فراغت انجام می‌دهم. در چند سالی که با دوومیدانی آشنا شده‌ام، بیشتر تلاشم را برای پیشرفت به کار بسته‌ام و درواقع برای این رشته ورزشی سرمایه‌گذاری کرده‌ام.
صرف وقت، هزینه و تمرین‌های پیوسته و حتی به قول مبین جوان، همان سرمایه‌گذاری‌ای است که از آن صحبت می‌کند و قرار است در آینده بهره‌برداری مطلوبی از آن داشته باشد. «اگر هر سال به سراغ رشته ورزشی جدیدی بروم، بی‌شک نمی‌توانم به کسب عناوین قهرمانی، امید داشته باشم، از طرفی علاقه‌مندی من به دوومیدانی باعث می‌شود تا به رشته دیگری فکر نکنم.»
گاهی تصمیم می‌گیرم کنار بروم!
مبین محمدپور درباره کسب موفقیت‌هایش در کنار کمک‌ها و دلگرمی‌های خانواده‌اش به نکته جالبی اشاره می‌کند، وی می‌گوید: نه‌تن‌ها در رشته دوومیدانی بلکه در همه رشته‌های ورزشی به شرط تلاش و پشتکار در تمرینات می‌توان به هر افتخاری دست پیدا کرد.
او ادامه می‌دهد: مواقعی که در مسابقات هستم، به‌ویژه در زمان برگزاری رقابت‌ها، فشار تمرینات و خستگی باعث می‌شود گاهی تصمیم بگیرم برای همیشه آن را کنار بگذارم، اما شیرینی قهرمانی مرا به ادامه کار دلگرم می‌کند.
دوومیدانیِ بدونِ هیجان!
وی به تعدادی از دوستان خود که با تشویق‌های او قصد ورود به این رشته را داشته‌اند، اشاره می‌کند و می‌افزاید: سختی تمرینات و شاید هم نبود هیجان لازم در مقایسه با رشته‌های ورزشی پرطرفدار همچون فوتبال باعث می‌شود افراد کمی در این رشته باقی بمانند، مثل بعضی از دوستانم که پس از مدتی، دوومیدانی را رها کردند و توصیه‌های من هم کارساز نبود!
شیرین‌ترین، سخت‌ترین بود
نخستین روز ورزش حرفه‌ای هر فردی به‌ویژه اگر رقابت‌های قهرمانی باشد، خاطرات خوشی را در‌بر‌دارد.
ورزشکار نوجوان و خوش‌اخلاق محله ما هم حضور در رقابت‌های دوومیدانی ناحیه ۲ آموزش‌و‌پرورش در تابستان ۸۸ را که نخستین رقابت جدی او بوده، شیرین‌ترین و در عین حال سخت‌ترین خاطره ورزشی خود می‌داند.
او در‌این‌باره بیان می‌کند: اولین حضور و در کنار آن نداشتن تجربه کافی باعث شده بود تا اضطراب زیادی داشته باشم، اما کمک مربی، هم‌تیمی‌ها و به‌ویژه تشویق‌های خانواده‌ام در محل برگزاری مسابقات باعث شد تا بتوانم بر اضطرابم غلبه و مقام دومی را کسب کنم.
درس، اولویت نخست
مبین محمدپور که حالا در رشته ساخت‌و‌تولید در هنرستان سیدجمال‌الدین اسدآبادی مشغول تحصیل است، درباره جایگاه ورزش و تحصیل در زندگی‌اش می‌گوید: بی‌شک تحصیل، اولویت نخست زندگی من و خوشبختانه ورزش قهرمانی تاکنون باعث افت تحصیلی من نشده است.
او در ادامه می‌گوید: روز‌های پنج‌شنبه که مدارس تعطیل است، بهترین فرصت برای پرداختن به تمرینات در پارک ملت است.
محمدپور با توجه به رقابت‌های استانی که در پیش‌رو دارد، در فصل امتحانات هم مجبور است تمرینات خود را به طور جدی ادامه دهد. البته هم‌زمانی تمرینات ورزشی با امتحان‌های آخر سال گاهی انرژی بیشتری برای درس‌خواندن به او می‌دهد و گاهی هم حسابی خسته‌اش می‌کند.
مشوق موفقیت‌های مبین
او تشویق‌های پدر‌و‌مادرش را که باعث دلگرمی او می‌شوند، مهم‌ترین عامل برای رسیدن به افتخارات ورزشی خود می‌داند و می‌گوید: پدرم در بسکتبال به‌طور حرفه‌ای مشغول فعالیت است و همیشه الگوی ورزشی من بوده است.
او همچنین از سهراب محمدی، مربی ورزشی که از ابتدای ورودش به مسابقات ناحیه تاکنون با راهنمایی‌هایش در موفقیت‌های ورزشی‌اش نقش مهمی را ایفا کرده است، تشکر می‌کند.
* این گزارش سه شنبه، ۲۱ خرداد ۹۲ در شماره ۵۶ شهرآرامحله منطقه ۷ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
