کد خبر: ۱۰۱۴۶
۲۰ آذر ۱۴۰۳ - ۱۶:۰۰

الهه قاسمی‌نژاد، دانشجوی باهوشِ رشته بیهوشی!

الهه قاسمی‌نژاد می‌گوید: اختراع را از سال دوم دبیرستان شروع کردم. من و خواهر دوقلویم دنبال این موضوع بودیم که بتوانیم کاری مفید و بزرگ انجام دهیم تا اینکه از مقطع راهنمایی فعالیت‌هایمان را آغاز کردیم.

احمد پورمنفردی| وقتی از صداوسیما یا دیگر رسانه‌ها می‌بینیم یا می‌خوانیم که فلان جوان ایرانی در فلان مسابقات نفر برتر اختراع سال شده است، بادی به غبغب می‌اندازیم و شانه‌هایمان را بالا می‌بریم که یک ایرانی توانسته است رقبای خارجی را کنار بزند و نفر اول مسابقات مخترعان فلان کشور شود.

این‌بار، اما همین موضوع و با همین ابعاد برای جوان محله ما اتفاق افتاده است. جوانی که نه‌ تنها برای ایران افتخار است، بلکه مشهدی‌بودن و هم‌محله‌ای ما بودنش هم امروز افتخار است و حالا دیگر این‌بار برای مشهد و محله شهید فرامرزعباسی منطقه ما هم افتخار است.

 

به جنگ مشکلات می‌روم

«باسمک یا منیل» اولین جمله‌ای است که بر زبان جاری می‌سازد و صحبت‌هایش را این‌گونه آغاز می‌کند. الهه قاسمی‌نژاد هستم، ۲۴ ساله. فرزند آخر یک خانواده ۶ نفری هستم و همراه با خواهر و برادرهایم به خوشی روزگار می‌گذرانیم و در کنار هم خوشیم.

او می‌افزاید: در حال حاضر دانشجوی سال آخر رشته بیهوشی هستم و بیشتر در حوزه علمی‌-پژوهشی فعالیت دارم.اما بهانه‌ای که باعث شد امروز با او به گفتگو بنشینیم، این است که بانوی محله ما پا را از فعالیت‌های عادی روزمره‌اش فراتر گذاشته است و، چون همیشه به دنبال زندگی ایده‌آل می‌گردد؛ برای تحقق این هدف در مسیر خود ناهمواری‌ها و مشکلات را می‌بیند و به جای گذر از آنها، با نگاه دقیق و ریزبینانه‌اش بعد از سنجیدن تمام زوایا، راه حل مناسب را انتخاب می‌کند و به جنگ مشکلات می‌رود تا حلشان کند.

 

اولین اختراع، دوم دبیرستان

اینها همه خصوصیات یک مخترع است که الهه قاسمی‌نژاد نیز آنها را داراست و توانسته با تلاش و کوشش فراوان نام خود را به عنوان یکی از مخترعان شهرمان ثبت کند و افتخاری باشد برای محله. از او می‌خواهم تا بیشتر از خودش و مسیر زندگی‌اش برایمان بگوید.

الهه قاسمی‌نژاد می‌گوید: اختراع را از سال دوم دبیرستان شروع کردم. من و خواهر دوقلویم دنبال این موضوع بودیم که بتوانیم کاری مفید و بزرگ انجام دهیم تا اینکه از مقطع راهنمایی فعالیت‌هایمان را آغاز کردیم. در دوران دبیرستان با جشنواره خوارزمی و بحث اختراعات آشنا شدیم و به‌طور جدی وارد این عرصه شدیم و از سال ۸۶  با عضویت در کانون مخترعین ایران توانستیم فعالیت‌هایمان را به‌صورت علمی و هدفمند دنبال کنیم.

او می‌افزاید: از مهم‌ترین اختراعاتم دستگاه ضدعفونی‌کننده کف کفش و دست است که در سال ۸۵ به ثبت رسید. این اختراع حاصل کار گروهی من با زهرا صفدری، دوست مخترعم بود که توانستیم با این اختراع مدال نقره مسابقات بین‌المللی اختراعات سال ۲۰۱۱ لهستان را به خود اختصاص دهیم.

 

میز داروی غذای بیمار با کنترل از راه دور یکی دیگر از اختراعاتم می‌باشد که آن هم حاصل کار گروهی است

ضرورت وجود این اختراع

او اضافه می‌کند: میز داروی غذای بیمار با کنترل از راه دور یکی دیگر از اختراعاتم می‌باشد که آن هم حاصل کار گروهی است؛ البته مدیریت این گروه را خودم برعهده داشتم و توانستم این اختراع را نیز به ثبت برسانم.

او با اشاره به اینکه هردو پروژه بعد از سال‌ها کار تحقیقاتی تخصصی در زمینه عفونت‌های بیمارستانی با هدف کاهش این معضل بزرگ جهانی طراحی و ساخته شده‌اند درباره ضرورت ساخت این دستگاه‌ها عنوان می‌دارد: مسئله عفونت‌های بیمارستانی از بحث‌های ضروری است که در کانون توجه مجامع بین‌المللی قرار دارد و از انجا که درمان عفونت‌های بیمارستانی هزینه زیادی را به بخش درمان تحمیل می‌کند.

بنابراین اجرای یک برنامه کنترل عفونت یا حتی تغییری کوچک ولی موثر در آن، ازدیدگاه اقتصاد سلامت بسیار مفید و مقرون‌به‌صرفه است؛ البته باید این را هم بگویم که هیچ‌کدام ازاین اختراعات نمونه داخلی و خارجی ندارند و برای نخستین بار است که ساخته شده‌اند.

او درباره تجاری‌سازی و تولید انبوه اختراعاتش اظهار می‌دارد: دستگاه ضدعفونی‌کننده کف کفش به زودی به‌صورت پایلوت در بخش سوختگی بیمارستان امام‌رضا (ع) نصب و مورد استفاده خواهد شد و بعد از مدت زمانی برای آزمایش، این دستگاه به تولید انبوه خواهد رسید.

 

شکایت از عدم حمایت

این مخترع محله ما از نبود حمایت از مخترعان شکایت دارد و تاکید می‌کند: در سال تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی باید از مخترعان حمایت‌های لازم صورت پذیرد، زیرا در سال‌های گذشته حمایتی از مخترعان به‌ویژه برای تولید انبوه اختراعاتشان صورت نمی‌گرفت و تاکنون در مباحث علمی، مشاوره‌ای، ساخت نمونه اولیه و نمونه آماده تولید انبوه، فقط کانون مخترعان ایران از طرح‌های من حمایت کرده‌اند است.

قاسمی‌نژاد درباره نقش خانواده‌اش در موفقیت‌هایش می‌گوید: طبیعی است که یک مخترع یا هر فردی که کار پژوهشی انجام می‌دهد، برای به‌ثمررساندن زحمات خود به حمایت‌های بی‌دریغ خانواده نیاز دارد که مادر و برادرم حامی و مشوق اصلی من و خواهرم در این مسیر بودند.

مخترع محله ما اهل ورزش هم هست و در رشته‌های ژیمناستیک و والیبال به‌صورت حرفه‌ای فعالیت دارد و توانسته است مدال نقره مسابقات ژیمناستیک و والیبال را کسب کند. او می‌گوید با توجه به علاقه بسیار زیاد به مطالعه مباحث علمی و انجام کار‌های پژوهشی، بیشتر وقت خود را به این موضوع اختصاص می‌دهم.

 

امکانات محدود برای مخترعان

به نظر من تمامی انسان‌ها از قدرت نبوغ و خلاقیت برخوردار هستند ولی لازمه بهره‌برداری از این استعداد‌های ذاتی، مطالعه روزانه، پشتکار فراوان و اهمیت‌دادن و توجه به انجام کار‌ها به صورت گروهی است؛ اینها عبارات دیگری است که الهه قاسمی‌نژاد می‌گوید و می‌افزاید: همیشه سعی کرده‌ام افرادی را که با انجام کار‌های بزرگ خدمتی به بشریت ارائه داده‌اند، الگوی خود قرار دهم.

او امکانات موجود در مشهد را برای رشد اختراعات بسیار محدود می‌داند و می‌گوید: در شهر مشهد باوجود جوانان بسیار فعال در زمینه اختراعات، امکانات محدود است. به‌تازگی بعضی مراکز  در این خصوص تشکیل شده است که من خودم عضو یکی دو مجموعه هستم، اما درحال حاضر فعالیتم در کانون مخترعین است و از خدمات مشاوره‌های علمی، معرفی اعضای فعال به سازمان‌ها و مسئولان مختلف برای حمایت، دوره‌های آموزشی تخصصی و خدمات پژوهشی بهره می‌برم.  


* این گزارش ۱۸ شهریور ۱۳۹۱ در شماره ۲۱ شهرآرا محله منطقه دو چاپ شده است.

کلمات کلیدی
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
03:44