در کارنامۀ کاری احمد مهران‌فر عناوین مختلف شغلی را می‌توان پیدا کرد؛ اما پای خاطراتش که می‌نشینیم رزمنده‌بودن برایش افتخاریست فرای همۀ سمت‌ها.

محمدعلی توانایی خبازان، بیشتر از چهل‌سال در هیئت‌های مختلف شهر علم‌کشی کرده اما اوج این افتخارات را مربوط به زمانی می‌داند که به «علم شاه‌حسین» شانه داده است.

در دیوارِ همه خانه‌های احمدآباد سوراخ یا سویی تعبیه شده بود که از میان آن جوی آبی عبور می‌کرد. این جوی آب از باغ سرم‌سازی می‌آمد.

فروغ مقدس که اهالی محله او را با نام خانمِ بهار می‌شناسند، این روزها همسایه دیوار‌به‌دیوار حوزه علمیه حضرت خدیجه(س) است. مکانی علمی و فرهنگی که در سندش نام مادر او به‌عنوان واقف قید شده است.

اطعام عزاداران در ایام محرم و صفر در خراسان و مشهد در دوره قاجار رواج پیدا می‌کند و شامل انواع حلوا، پلو و آش‌های مختلف می‌شده است.

نخستین‌مرکز نگه‌داری بیماران صعب‌العلاج ایران («هاسپس») در انتهای بولوار دلاوران (دلاوران ۶۳) به همت پروفسور سیدرضا خطیب، رئیس سابق انجمن جراحان مغز و اعصاب آمریکا، پا گرفته است.

علیرضا نجفی ۱۵ سال بیشتر نداشته که از پشت نیمکت مدرسه بلند می‌شود و روی تخته‌سیاه کلاس می‌نویسد: «من سرباز وطنم.»

انتهای بلوار دلاوران، جایی درست پشت برج‌های سر‌به‌فلک کشیده، قلعه‌ای قدیمی با خشت‌های فروریخته قرار دارد که به آن «قلعه نجفی» می‌گویند.

یک‌فیلم‌کوتاه از شعرخوانی یک‌شاعر در حضور رهبری باعث شد نام «قاسم رفیعا» سر زبان‌ها بیفتد وبه قول معروف گل کند.

دکتر موسی میرشکار سال‌ها پیش از اینکه در لباس یک پزشک به درمان و تسکین درد بیماران بپردازد، جانبازی است که با ترکش خمپاره در نوجوانی قطع نخاع می‌شود.