استاد مهدی ولائی در تنظیم بیشتر مجلدات فهرست کتاب‌های خطی کتابخانه آستان‌قدس‌رضوی نقش داشت و برخی از آنها را به تنهایی تألیف کرد. این نخستین‌بار بود که با چنین دقتی، کتاب‌های نفیس فهرست می‌شد.

قدیمی‌ترین سندی که در آن نامی از «نوده» به میان آمده، سندی وقفی و متعلق به سال‌ ۱۰۲۲ خورشیدی است. این سند در واقع همان وقف‌نامه مشهور میرزامحسن‌رضوی داماد شاه عباس یکم صفوی است.

«بالاخیابان» مشهد یکی از گذر‌های مشهور و باسابقه است که تا شکل گرفتن محلات جدید بیرون از مرز‌های باروی قدیمی شهر مشهد، گل سرسبد خیابان‌های شهر بود و مکان قدم زدن و تفرج مردم.

«چاهش» روستایی حد‌فاصل «کلاتچه‌بوغا» و حدود مزار خواجه‌ربیع که کال موجود در این منطقه را به اسم آن می‌شناسند و «کال چاییش» یا «کال چاهش» می‌خوانند.

سال‌۱۳۲۸‌خورشیدی؛ اراضی «بجمهن» که با نام «بجمعه» در ذهن مردم مشهد جا افتاده‌بود، در محدوده شهری قرار داشت و با ۲۵۸‌نفر سکنه، منطقه‌ای نسبتا پرجمعیت به حساب می‌آمد.

شهید‌رضا‌لیاقت نخستین شهید دانش‌آموز دفاع‌مقدس در مشهد بود که در چهارم دی‌ماه سال‌۱۳۵۹‌خورشیدی، سه ماه بعد از آغاز جنگ تحمیلی، پیکرش بر دستان مردم مشهد تشییع شد و در آرامگاه خواجه‌ربیع آرام گرفت.

بابر نه‌فقط در تاریخ شهر مشهد، بلکه در تاریخ خراسان و ایران، به‌عنوان شاهزاده‌ای مقتدر و موقعیت‌شناس شناخته می‌شود که حدود یک دهه بر اریکه قدرت تیموری و حکومت هرات تکیه زد.

کمتر از یک قرن قبل، احمدآباد مزرعه‌ای در حاشیه شهر و بر کرانه راه شوسه منتهی به وکیل‌آباد بود. از اسناد چنین برمی‌آید که مزرعه احمدآباد به خاندان ملک‌التجار خراسان تعلق داشته است.

مرحوم عبدالله رضوی، مشهور به «عبدالله میرزای ناظر» در انتخاب موضوع وقف، دقت فراوانی داشت و به‌همین‌دلیل، موقوفاتی که از وی باقی مانده، در ایجاد فضا‌های نوین امدادرسانی به مردم، توفیق فراوانی یافته است.

میرزاجوادآقا مدتی در زادگاهش ماند؛ اما شوق فراگیری و تکمیل علوم دینی او را رها نمی‌کرد. در حدود سال‌۱۳۱۲‌خورشیدی، راهی مشهد شد تا در حوزه علمیه این شهر به تکمیل درس بپردازد.