نوشته های مرضیه ترابی در سایت مشهد چهره

باتوجه‌به اینکه سنگ قبر‌های یافت‌شده در اطراف گنبد سبز، مربوط به قرن هشتم و نهم قمری هستند، چنین به‌نظر می‌رسد که باید کاربری گورستان را برای گنبدسبز و اطراف آن، معطوف به همان دوره بدانیم.

حلوائی از روستا‌های قدیمی شمال شرق مشهد محسوب می‌شود که امروزه تقریبا وارد محدوده شهری شده است. وجه تسمیه آن معلوم نیست. واژه «حلوا» معمولا به معنای شیرینی گرفته می‌شود.

کتیبه‌های ایوان عباسی نه‌فقط از حیث تاریخ‌های گوناگون و متنوع در کتیبه‌ها، بلکه از نظر شیوه نگارش و نوع خط نیز تنوع فوق‌العاده‌ای دارد و حتی می‌توان سیر تکامل خط نستعلیق را در آن مشاهده کرد.

امروزه نام دستجرد برای مشهدی‌ها شناخته‌شده نیست و حتی بسیاری از آنها نمی‌دانند که روی اراضی این مزرعه یا روستای قدیمی سکونت دارند. یاقوت حموی در کتاب «معجم‌البلدان» نوشته: «دهکده‌ای در نوغان توس است و آن را دستجرد می‌گویند.»

سرای عزیزالله اُف یکی از قدیمی‌ترین ابنیه اقتصادی شهر مشهد است؛ سرایی که یادگار یهودیانی است که روزگاری در مشهد می‌زیستند و برای مدتی طولانی مکان داد‌و‌ستد‌های کلان در محله پایین‌خیابان مشهد بود.

عکسی از مسجد گوهرشاد در دوره قاجار وجود دارد که در آن، در ضلع جنوبی آن، اتاقکی چوبی به چشم می‌خورد که در‌واقع محل چاه آب مسجد گوهرشاد است؛ چاهی که هنگام بی‌آبی، از ظرفیت آن برای تأمین آب مورد‌نیاز زائران استفاده می‌شده است.

طرق در تاریخ سکونتگاه‌های میان دو رشته‌کوه هزارمسجد و بینالود، حق آب و گل دارد. این روستای کهن، یکی از آبادترین مناطق دشت مشهد بوده است و محل اردوی سلاطین و امرا.

پروژه‌ طراحی ایستگاه در سال‌۱۳۳۴‌کلید خورد و یازده سال بعد در آبان سال‌۱۳۴۵‌ افتتاح شد. برخی مدعی هستند که بنای ایستگاه راه‌آهن مشهد، در زمره بیست بنای بزرگ و تاریخی در آسیا قرار می‌گیرد.

در اسناد قدیمی حکومتی، «امامیه» به‌عنوان روستایی خوش‌آب‌و‌هوا و دارای قنات‌های پرآب ذکر شده است. این روستا در تقسیمات کشوری دوره ناصرالدین‌شاه قاجار، بخشی از بلوک «میان‌ولایت» بود.

استاد مهدی ولائی در تنظیم بیشتر مجلدات فهرست کتاب‌های خطی کتابخانه آستان‌قدس‌رضوی نقش داشت و برخی از آنها را به تنهایی تألیف کرد. این نخستین‌بار بود که با چنین دقتی، کتاب‌های نفیس فهرست می‌شد.