علیقلیخان در دوره سلطنتش قادر به تأمین امنیت نبود و همین موجب شد لاتها و گردنکشان شهر قدرتی در شهر بههم بزنند تا آنجاکه کار از دست علیقلیخان و نیروهایش در رفت. یکی از مهمترینِ این اوباش، حاجیمحمد باباقدرتی بود.
روستای رباط خاکستری در حاشیه جاده آسفالت قدیم مشهد-نیشابور و تقریبا در هفدهکیلومتری مشهد قرار دارد. از سمت نیشابور و ملکآباد، رباط خاکستری اولین کاروانسرای این مسیر برای استراحت زائران بودهاند.
کنار بانک ملی فعلی در خیابان سعدی کوچه باریکی قرار داشت که گوارگاه سراب نامیده میشد. گوارگاه مکانی بود که احشامی مانند گاو و گوسفند در آنجا نگهداری میشد. گاریهای اسبها در این کوچه استقرار داشتند.
رباط طرق را به شاهسلیمان صفوی نسبت میدهند و درحقیقت الحاقی به کاروانسرای شاهعباس بوده، سالم باقی مانده است؛ کتیبه بنای الحاقی، ساخت آن را به تاریخ ۱۰۸۰قمری نسبت میدهد.
در کاروانسراها هیچگونه اسباب زندگی وجود نداشته است؛ آنچنان که کف اتاقها را تنها با یک تکه گلیم میپوشاندند و مسافران مجبور بودند تمام وسایل زندگی و حتی وسایل آشپزی خود را همراهشان بیاورند.
پایینخیابان از قدیم، محله جنبوجوش علافیها بوده است. هنوز هم مغازهدارهای فراوانی میراثدار همین پیشه قدیمی هستند. «سیدمحمد آشگران» یکی از همانهاست که هنوز به «بارفروشی» مشغول است.
حاجمحمد خسروی، پیرِ نوغان از آن روزگاران میگوید: وقتی کاروانسراهای نوغان از رونق افتادند که میدانبار در مشهد ساخته شد. در دهه ۱۳۵۰ حقالعملکاری در سراها ممنوع و اعلام شد.