کنار بانک ملی فعلی در خیابان سعدی کوچه باریکی قرار داشت که گوارگاه سراب نامیده می‌شد. گوارگاه مکانی بود که احشامی مانند گاو و گوسفند در آنجا نگهداری می‌شد. گاری‌های اسب‌ها در این کوچه استقرار داشتند.
رباط طرق را به شاه‌سلیمان صفوی نسبت می‌دهند و درحقیقت الحاقی به کاروانسرای شاه‌عباس بوده، سالم باقی مانده است؛ کتیبه بنای الحاقی، ساخت آن را به تاریخ ۱۰۸۰قمری نسبت می‌دهد.
در کاروان‌سرا‌ها هیچ‌گونه اسباب زندگی وجود نداشته است؛ آن‌چنان که کف اتاق‌ها را تنها با یک تکه گلیم می‌پوشاندند و مسافران مجبور بودند تمام وسایل زندگی و حتی وسایل آشپزی خود را همراهشان بیاورند.
پایین‌خیابان از قدیم، محله جنب‌وجوش علافی‌ها بوده است. هنوز هم مغازه‌دار‌های فراوانی میراث‌دار همین پیشه قدیمی هستند. «سیدمحمد آشگران» یکی از همان‌هاست که هنوز به «بارفروشی» مشغول است.
حاج‌محمد خسروی، پیرِ نوغان از آن روزگاران می‌گوید: وقتی کاروانسراهای نوغان از رونق افتادند که میدان‌بار در مشهد ساخته شد. در دهه ۱۳۵۰ حق‌العمل‌کاری در سرا‌ها ممنوع و اعلام شد.
محمود یغمایی، هنرمندی که در کاروانسرای بابا قدرت مغازه دارد می‌گوید: ما مشتری‌های غیروطنی زیادی داشتیم که علاقه‌مندترین‌شان آمریکایی‌ها بودند. آمریکایی‌ها عاشق چاروق بودند.
زمانی انتهای شهر مشهد دروازه قوچان بود، در آن زمان گاراژ‌های فعلی این حوالی کاروان‌سرا بودند، پس از آنکه شهر رشد کرد، گاراژ‌ها تبدیل به محلی برای فروش محصولات کشاورزی به ویژه غلات شد.