محمد رئیسی ۱۱سال موتور‌سواری در پیچ‌و‌خم گلشهر را تجربه کرده است. او حالا آن‌قدر راه‌بلد و استاد شده که کوچه‌ها را چشم‌بسته می‌رود. حتی نشان روی پاکت را که ببیند، می‌فهمد دستخط کدام‌یک از اهالی می‌تواند باشد.
علی معلومی قدیمی‌ترین نامه‌رسان منطقه 3 مشهد می‌گوید: اوایل دهه پنجاه اداره پست مرکزی در خیابان ارگ قرار داشت اما محدوده کاری من، روستاهای پایین کشف‌رود، چاهش، زیرکَن، کلاته‌بوغا، خواجه‌ربیع، دروی و سیس‌آباد بود.
نامه‌رسان در مرحله اول باید انسان سالمی باشد. امانت‌داربودن نیز از ویژگی‌های اصلی و مهم یک پستچی خوب است و درنهایت دقت، سرعت و امنیت از دیگر ویژگی‌های کارمندان پست است.
مهدی رأفتی‌زاده، پستچی محله المهدی می‌گوید: نامه‌هایی داشتم که فرستنده و گیرنده نامه یک خانه بوده است. به‌عنوان مثال زوجی بودند که نمی‌توانستند حرفشان را رودررو بیان کنند، فرستنده نامه، آقا بوده، گیرنده هم خانمش.
ابراهیم قلمائی نامه‌رسان محله چهنو می‌گوید: آدم انتظارش را ندارد، اما خیلی از مردم می‌دانند روز پست در تقویم چه روزی است، هنگام تحویل بسته به ما تبریک می‌گویند و خداقوتی می‌گویند. همین به ما انرژی می‌دهد.
سیداسماعیل جعفریان از قدیمی‌های پست مشهد است. از نظر او برخلاف تصور عموم مردم، پیشرفت تکنولوژی و ابزار‌های ارتباطی، کار پست را کم نکرده و هنوز هم نامه‌نگاری بین مردم رواج دارد.
رسول اسداللهی، ۳۸ سال شرح حال مردم را برایشان می‌نوشت.پیرمرد خاطرات تلخ و شیرین زیادی دارد که بیشتر به سال‌های جنگ و نامه‌نویسی برای رزمندگان برمی‌گردد.