سید محسن مصطفی‌زاده گمنام بودن را برای خودش اختیار کرده بود و از شهرت‌طلبی گریزان بود و به‌حق مصداق این مصرع زیبا بود که «جهانی است بنشسته در گوشه‌ای».
دکتر ابوالفضل بهنیافر ۲۵سالی می‌شود که روی مسائل «آمایش زمین» و «آمایش شهری» کار می‌کند؛ یعنی بیشتر وقت و مطالعاتش را برای بررسی مسائل مربوط به شهر‌هایی صرف کرده است که روی «زمین‌های مخاطره‌آور» گسترش یافته‌اند.
دکتر «محمد‌علی احمدیان» برای نخستین‌بار دوره «برنامه‌ریزی شهری» را در گروه «جغرافیای دانشگاه فردوسی» دایر و نخستین کنکور دکترای جغرافیا را برگزار کرد.
یاسین سعیدنژاد نخبه محله لشکر است که یکی از ۸ مسئله حل‌نشده ریاضی جهان را حل کرد. او در دانشگاه فردوسی در رشته مکانیک تحصیل کرده است.
مرحوم علی‌محمد برادران‌رفیعی، مدیرعامل کانون فرهنگی قلم، که در پاریس درس روانشناسی خوانده بود اولین دکتر روانشناسی در مشهد شد.
محله فرهنگیان نامش را از شرکت تعاونی فرهنگیان که بانی ساخت‌وساز خانه در این محدوده بوده، گرفته است. با ساخت‌وساز منازل تعاونی توسط این شرکت، آموزش‌وپرورشی‌ها و کارمندان دانشگاه فردوسی در دهه ۷۰ به قاسم‌آباد آمدند.
دکتر محمد تقی ایمان‌پور از اساتید ادبیات دانشگاه فردوسی است که تجربه ۳۰ سال زندگی در کشور‌های اروپایی را دارد. او دو فرزند معلول دارد و می‌خواهد تجربه زندگی آن‌ها در دیگر کشور‌ها را به هم‌وطن‌هایش بیاموزد.