آوانس اوهانیانس در پنجسالگی همراه پدر راهی عشقآباد و سپس مسکو شد و در هنرستان هنر این شهر به تحصیل در رشته سینما پرداخت. او پس از پایان تحصیلات همراه خانواده به مشهد آمد و با نام «آوانف» در تالار اعتبارالسلطنه مشغول کار شد.
چهره سرد و خشنش باعث میشود در بیشتر فیلمها در نقشهای منفی ظاهر شود، اما با دقایقی گفتوگو متوجه خواهیم شد که شخصیت اصلی انوشیروان ارجمند هم مهربان است و هم ارجمند.
رضا عطاران زاده محله کوشش مشهد است. کوچهپسکوچههای گاراژدارهای قدیم به ویژه کوشش ۱۹، هنوز هم بوی بازیها و قهقهههای خاص رضا را بهخاطر دارند.
شفای یک بیمار لبنانی مبتلا به سرطان پیشرفته در حرمرضوی و سرنوشتش، ماجرایی است که در مستند «من محمدحسن را دوست دارم» روایت میشود. سیدمحمد محمدیسرشت میگوید: تلاشمان این بود که روایتمان شعاری نباشد و به قصه وفادار باشیم.
«دوجان» در زبان فارسی قدیم به زن باردار گفته میشده است. مثلا میگفته اند: همسرم دوجان شده است؛ یعنی دو جان در او وجود دارد: جان خودش و جان بچه. این اصطلاح از به دنیا آمدن و خلقت میآید.
علیاکبر حلیمی نویسنده و کارگردان قدیمی تئاتر مشهد از ۱۱ سالگی وارد تئاتر شده و در رشته ادبیات نمایشی دانشگاه هنرهای زیبا تهران تحصیل کرده است.
سعید سهیلی شور و شر جوانیاش را با خود به میانسالی آورده و با وجود اینکه با آخرین فیلمش به جمع میلیاردرهای سینما پیوسته، هنوز هم به فکر هممحلهایهای قدیمش در محله امام خمینی(ره) هست.