علی امیری جوان ۲۹ ساله ورزشکار در رشته «کامبت کاراته» است و در طول ۱۸ سال فعالیت ورزشی به یکی از بهترین افتخارات ملی و حتی جهانی تبدیل شده است و تاکنون شش‌هزار شاگرد تربیت کرده است.
منطقه ۷
مهم‌ترین ورودی و سبزترین منطقه مشهد
قرار داشتن رباط و ایوان هشتصدساله طرق در منطقه ۷ نشان می‌دهد که این منطقه در طول تاریخ نقش پذیرایی از زائران حضرت‌رضا (ع) را برعهده داشته است. امروزه نیز بیش از ۶۰ درصد زائران و مسافران از این منطقه وارد مشهد می‌شوند. اهالی این منطقه در دهه آخر صفر با برپایی ایستگاه‌های صلواتی، نقش میزبانی را به شایستگی ایفا می‌کنند. قرار گرفتن پارک جنگلی طرق، منطقه گردشگری هفت‌حوض و باغ گیاه شناسی در منطقه ۷، این نقطه شهر را سبزترین منطقه مشهد کرده است. بازار‌های ۱۷ شهریور و اماکن اقامتی بخش دیگری از هویت گردشگری منطقه ۷ را شکل می‌دهد. باغ خونی، تپه نادری، کاروان‌سرای باباقدرت، آب‌انبار حوض برجی و بازار رضا (ع) ازجمله ظرفیت‌های هویتی این منطقه است. فرودگاه، نهاد‌های نظامی مانند نیروی هوایی، پدافند هوایی و پادگان‌های نظامی این منطقه را راهبردی کرده است. بوی مشمئزکننده کارخانه کمپوست در ورودی شهر، فراوانی زمین‌های رهاشده آستانه و مشکل سنددارشدن خانه‌ها از معضلات منطقه ۷ است. در مساحت ۴۷۴۲ هکتاری منطقه ۷ شهرداری مشهد ۲۵۷ هزار نفر زندگی می‌کنند.
«بمانجان» مادرِ نودوشش‌ساله شهید سیدجواد قاینی‌خواه که نام شهیدش بر تابلوی ورودی کوچه پروین اعتصامی ۶ افتخاری است برای تک‌تک ساکنان این محله.
حسین گواهی پاکبان محله عنصری با اشاره به علاقه‌اش به رفتگری که از کودکی در وجودش ریشه دوانده، ادامه می‌دهد: در کودکی آرام و بی‌صدا جاروسیخی خانه را برمی‌داشتم و می‌رفتم کوچه را جارو می‌زدم.
هنرستان «سیدجمال‌الدین اسدآبادی» قدیمی‌ترین مدرسه صنعتی مشهد پس از هنرستان شهیدبهشتی است که در حال حاضر ۶۰ سال قدمت دارد و ۲۱ کارگاه درآن فعال است.
تاسیس حمام کاخ برمی‌گردد به سال ۴۲. همان سالی که مامور بازنشسته شهربانی، محمد‌علی مکاری‌گل‌ختمی، وقتی دید در محله‌شان حمامی وجود ندارد، تصمیم گرفت حمامی در نزدیکی یکی از دروازه‌های شهر بنا کند.
دکتر دانش‌دوست درباره المان همای رحمت میدان غدیر توضیح داد: قرار بود پرنده همای رحمت، حالت سکون نداشته باشد و همواره متحرک و پویا به‌نظر بیاید. به همین منظور دو طرف پل را نقش موج‌دار طراحی کردم.
پیشینه مسجد و حسینیه ابوالفضلی (گل‌خطمی سابق) به سال۱۳۳۰ برمی‌گردد؛ کربلایی‌علی خلیلی‌پور، واقف و بنیان‌گذار این مسجد است، در آن زمان محله گل‌خطمی هیچ مسجدی نداشت.