طرق به‌معنای راه در گذشته مسیر زائران از نیشابور به مشهد بوده است. رباط طرق در شهرک طرق (محله ابوذر فعلی) نیز از دست‌کم دوره صفویه محل اسکان زائران بوده است.
منطقه ۷
مهم‌ترین ورودی و سبزترین منطقه مشهد
قرار داشتن رباط و ایوان هشتصدساله طرق در منطقه ۷ نشان می‌دهد که این منطقه در طول تاریخ نقش پذیرایی از زائران حضرت‌رضا (ع) را برعهده داشته است. امروزه نیز بیش از ۶۰ درصد زائران و مسافران از این منطقه وارد مشهد می‌شوند. اهالی این منطقه در دهه آخر صفر با برپایی ایستگاه‌های صلواتی، نقش میزبانی را به شایستگی ایفا می‌کنند. قرار گرفتن پارک جنگلی طرق، منطقه گردشگری هفت‌حوض و باغ گیاه شناسی در منطقه ۷، این نقطه شهر را سبزترین منطقه مشهد کرده است. بازار‌های ۱۷ شهریور و اماکن اقامتی بخش دیگری از هویت گردشگری منطقه ۷ را شکل می‌دهد. باغ خونی، تپه نادری، کاروان‌سرای باباقدرت، آب‌انبار حوض برجی و بازار رضا (ع) ازجمله ظرفیت‌های هویتی این منطقه است. فرودگاه، نهاد‌های نظامی مانند نیروی هوایی، پدافند هوایی و پادگان‌های نظامی این منطقه را راهبردی کرده است. بوی مشمئزکننده کارخانه کمپوست در ورودی شهر، فراوانی زمین‌های رهاشده آستانه و مشکل سنددارشدن خانه‌ها از معضلات منطقه ۷ است. در مساحت ۴۷۴۲ هکتاری منطقه ۷ شهرداری مشهد ۲۵۷ هزار نفر زندگی می‌کنند.
علی شعبانی می‌گوید: بنّایی بلد نیستم، اما می‌توانستم ماشین همسایه را مجانی تعمیر کنم تا کمکی کرده باشم؛ بنابراین گفتم فردا صبح ماشینش را به تعمیرگاه بیاورد.
محله مقدم بافت منظمی دارد که در اوایل دهه ۵۰ به‌نام «ولیعهد» معروف بوده است، اما با پیگیری یکی از ساکنان به‌نام آقای مقدم، برای آبادانی این محله و محله پروین اعتصامی به‌نام «مقدم» شناخته می‌شود.
محله پروین اعتصامی در گذشته به‌نام محله مقدم شناخته می‌شد. این محله در اواسط دهه ۴۰ پس از آنکه زمین‌های آن بین کارگران کارخانه نخریسی توزیع شد، شکل گرفت.
زمین‌های بهارستان ابتدا به زمین‌های شهرداری معروف بود. با شروع ساخت‌وساز‌ها و تغییرات مکرر، این محدوده به «شهرک صاحب‌الزمان (عج)» معروف شد و اکنون به‌دلیل سرسبزی به نام «بهارستان» نام‌گذاری شده است.
طبق گفته اهالی محله، نام «انقلاب» را که اکنون به محله اطلاق می‌شود، شرکت تعاونی نخریسی به شکرانه پیروزی انقلاب بر این محدوده گذاشته است.زمین‌های این محله متعلق به آستان قدس رضوی بود.
محله ۱۷ شهریور تا سال ۱۳۴۰ مزرعه سرسبزی بود خارج از دروازه شهر که در آن کشت و زرع می‌شد. حدود پنجاه سال جای مزرعه و روستا را به‌مرور ساختمان‌های مسکونی و اماکن تجاری گرفتند.