محله نوده

محله نوده که امروز بخش زیادی از حاشیه شهر را در خود جا داده، در روزگار صفویه یکی از اراضی شاهانه بوده است.

بیست‌سال پیش در خیابان کوشک مهدی باشگاه ورزشی نبود. حسین غلامی، مربی کاراته می‌خواست برای بچه‌های علاقه‌مند کاری کند تا وقتشان را با ورزش پر کنند.

محمود مافی، متولد ۱۳۴۳ در مشهد نزدیک به ۴۰ سال از عمر خود را در چاپخانه گذرانده و با صدای چرخش دستگاه‌های چاپ و بوی مرکب عمر گذرانده است.

با وجود مزاحمت‌های پسر همسایه و دید بدی که به این ورزش داشتم، با خودم فکر می‌کردم که اگر من هم کاراته بلد بودم، می‌توانستم از خودم دفاع کنم.

مربی‌ام که از همان ابتدا توانایی‌هایم را دیده و کشف کرده بود، معتقد بود که این باشگاه محلی جای مناسبی برای پرورش استعدادهایم نیست و از من خواست که در باشگاه بهتر و مجهزتری ثبت‌نام کنم.

9ساله است اما اراده قوی و محکم، از او ورزشکاری موفق ساخته است. کسب دو مدال طلای کاراته مسابقات استانی از افتخارات این ورزشکار کوچک محله نوده است. او که در این روزها بعد از کسب دومین مدال طلا مشغول تمرین است، به پیروزی‌های بعدی و رفتن به تیم‌ملی کاراته می‌اندیشد.

هوا تاریک بود. چشم چشم را نمی‌دید. صدای افتادن بمب از آسمان شنیده می‌شد که دوروبرمان به زمین می‌خورد. فکر می‌کردیم مثل همیشه عراقی‌ها دست‌بردار پاتک نیستند اما در تاریکی یکی‌یکی به سرفه افتادیم. تا اینکه گفتند شیمیایی زده‌اند و دود غلیطی فضا را پر کرد. ماسک‌هایمان را با عجله به صورت زدیم اما برای آن‌هایی که نزدیک بمب بودند دیگر دیر بود. بعضی هم‌رزمانم همان‌جا از شدت تنفس گاز خردل شهید شدند.