کوچه پژمان ۱۴ و محدوده‌های اطراف آن، قبل‌از انقلاب به «کوی راه‌آهن» معروف بوده است. قدیمی‌های محله می‌گویند درختان مملو از انگور، آن اطراف را تبدیل به تاکستانی تماشایی کرده بود.
ایستگاه و محله راه‌آهن روی سه مزرعه بزرگ مشهد قدیم به نام‌های امین‌آباد، عشرت‌آباد و علی‌آباد قرار می‌گیرند. در این میان عشرت‌آباد مزرعه‌ای بزرگ شبیه شهرچه‌ای در شمال غرب باروی شهر مشهد بوده که بخشی از آن در داخل باره قرار داشته است. زمین‌های مزرعه امین‌آباد نیز جزو موقوفه علیشاه افشار بوده است.
ساختمان ایستگاه راه‌آهن مشهد سال ۱۳۴۵ به‌عنوان یکی از بیست شاهکار معماری بعد از جنگ جهانی دوم در آسیا و زیباترین و مجهزترین ایستگاه راه‌آهن ایران افتتاح شد.
وقتی احمد وفادار بازوبند پهلوانی را به شاه نداد، آزار و اذیت دولتی‌ها و وابستگان حکومت آغاز شد. اول از همه حق سفره‌اش را که امتیاز ویژه پهلوان کشور بود، قطع کردند.
حسن رأفتی می‌گوید: اینکه جیوه و چند مایع دیگر با چه میزانی و درصدی باید با هم ترکیب شوند، تا شیشه به آینه تبدیل شود، جزو اسرار آینه‌ساز‌ها بود. همیشه این کار را در پستوی مغازه انجام می‌دادند.
محمدرضا کیهانی یزدی پهلوان نود ساله محله راه آهن یکی از معدود پهلوانان صاحب زنگ در زورخانه است.
در کوچه باریک و کم‌عرض آیت‌الله بهجت ۲ هنوز هم صحبت از مرام و معرفت و خیرخواهی خاندان سالاری است که جزو اولین پزشکان مشهد بوده‌اند.
مادر شهیدان رجب‌پور تعریف می‌کند: گوشی تلفن را کنارم گذاشته و منتظر بودم که محمد زنگ بزند. از خستگی خوابم برد. در خواب دیدم که پدرش درحالی‌که تاج گلی به سرش گذاشته، وارد خانه شد.