اینجا خانه هما و سعید است؛ زن و شوهری که پس از تولد تنها دخترشان، یک فرزندخوانده و فرزندان نیازمند دیگری را به عنوان «میهمان» در آغوش کشیده‌اند.
در نزدیکی راه‌آهن قرار دارد. این محله روی چهار مزرعه قدیمی مشهد به‌نام‌های شقا، باقرآباد، دنجان (دنگان) و خیرآباد شکل گرفته است. مزرعه دنجان که بنای بالابلندش، سیلوی گندم است، قدمتی دست‌کم ۵۳۱ ساله دارد. در محدوده خیابان گاز در این محله، نمایشگاه‌های فروش اتومبیل بسیاری وجود دارند.
سرسبزی بولوار مجلسی کار دست بانوان است. آنها با دستمزد روزی ۱۵ هزار تومان از ۶ صبح تا ۲ یا ۳ بعدازظهر علف‌های هرز را وجین و اگر زباله‌ای پای بوته‌ها ریخته شده باشد را جمع می‌کنند.
ویژگی منحصر‌به‌فرد كتابخانه آيت‌الله‌قزويني(ره) راه‌اندازی واحدی به نام «کتابخانه گویای رضوی» است چراکه تراکم جمعیت نابینایان و کم‌بینایان مشهد در مناطق اطراف کتابخانه فعلی بیشتر است.
آدمک‌های جنگنده را کنار هم چیده است و یکی‌یکی با دست حرکتشان می‌دهد. از هر حرکت آنها فیلم می‌گیرد. فیلم‌های چندثانیه‌ای را کنار هم تدوین می‌کند تا یک فیلم کامل بسازد.
مرتضی مرتضایی از کسبه خیابان طبرسی جنوبی ۳۲ می‌گوید: سال ۵۸ وقتی به مشهد آمدم، فقط شش مغازه چادردوزی در این شهر بود که در پایین‌خیابان واقع شده بودند. من بودجه‌ام نمی‌رسید آنجا مغازه راه بیندازم؛ به همین دلیل به این خیابان آمدم.
سیدهادی جوادی تجربیاتش را منبع داستان‌هایش قرار داده، او با گشتن در منطقه ۳ یا مناطق دیگر و با زندگی‌کردن در کنار آدم‌های گوناگون و شنیدن ماجرا‌های زندگی آنها غنی می‌کند!
یکی از بازماندگان بنام نقاشی قهوه‌خانه‌ای کشور، استاد منصور وفایی، معتقد است تنها کسی که در حال حاضر می‌تواند نقاشی قهوه‌خانه‌ای را به نسل بعد انتقال دهد، محمدرضا حمیدی است؛ برادر مرحوم استاد محمد حمیدی، نقاش معروف این سبک.