قاسم قاسمی درباره شغلش می‌گوید: فضای کارواش باید بزرگ باشد و جایی به عنوان پارکینگ داشته باشد. حداقل فضای ممکن 250متر است. ضمن اینکه بحث تجاری آن نیز مطرح است. این شغل وابسته به نیروی انسانی است و یک مجموعه کارواش می‌تواند 20تا 25 فرصت شغلی مستقیم و غیرمستقیم فراهم کند و اشتغال‌زایی به وجود بیاورد.
محله سجاد که امروز از محله‌های مدرن مشهد است، در گذشته بخشی از زمین‌های مزرعه «زرگران» بوده است. باغ‌های خوش‌آب‌وهوای این محله، محلی برای فرار مردم مشهد از گرمای تابستان بوده است. ولیان، استاندار وقت خراسان، حدود سال ۱۳۵۴ زمین‌های این محله را به مهندسان، معلمان و استادان دانشگاه واگذار کرد و حق فروش زمین را از آن‌ها گرفت تا محله مختص همان اقشار بماند.
خیابان‌ها و کوچه‌های این شهر روایتهای دلنشینی دارند. این کوچه‌ها هر چه غبار زمان را به خود می‌گیرند شهری‌تر جلوه می‌کنند. محدوده سجاد در دوران پهلوی اول باغ‌های سرسبز و خوش آب و هوایی داشت اما در اواخر دهه50 باغ‌ها به‌سرعت جای خود را به ساخت و سازها دادند. حالا سجاد به شکل راسته بازاری است که پاساژهای قدیمی و جدید را در خود جای داده؛ گویی گذر زمان تب و تاب آن را بیشتر از پیش کرده است.
همیشه به دوستان هنرمند خود می‌گویم که یک کشاورز زمینی که دارد آب و کود می‌دهد و برای رشد گیاهان آن زمین کار می‌کند و حتی هزینه می‌دهد، زیرا می‌خواهد شاهد برداشت آن باشد. درباره هنرمند نیز چنین چیزی وجود دارد و برای او هم باید زمان برداشت برسد. این روایت نادر سیار، نقاش و مجسمه‌ساز موفق مشهدی است.
تعطیلی استخرها فرصت خوبی به این نوجوان ورزشکار محله سجاد داده است تا برای کنکور آماده شود گرچه او در رشته علوم‌تجربی در مدرسه تیزهوشان تحصیل می‌کند و هیچ‌گاه در درسش کم نگذاشته است. خودش می‌گوید: پس از مدرسه ساعت‌های طولانی را به تمرین می‌گذراندم. تمام تلاش خود را کرده‌ام که هر دو را در کنار هم پیش ببرم و رسیدگی کامل به هر دو سخت است. با این حال شنا سبب شده خود را در چند بُعد پرورش دهم و به استعدادهای دیگرم توجه کنم.
ورزش حس جوانی می‌دهد و انجام آن برای همه ضرورت دارد. حرف از سلامت و تندرستی است. با ورزش روحیه فرد جان می‌گیرد و افسردگی از او دور می‌شود. ورزش در زندگی من نیز تأثیر مثبت داشته است. روحیه خوب را به من ارمغان داده است به گونه‌ای که از آن انرژی می‌گیرم. آنچنان به هندبال علاقه‌مند هستم که هر زمان مسابقه‌ای می‌بینم یا مطلبی می‌خوانم حس می‌کنم خودم آنجا هستم. با اینکه بازنشسته شده‌ام، همچنان پیگیر ورزش هستم و اخبار و اطلاعات را دنبال می‌کنم. هیچ وقت نمیتوانم بیاحساس از کنار هندبال بگذرم.
اکنون بیشتر روی طرح‌های اسلیمی، شاهنامه، قصه‌های قدیمی و نقوش معماری کار می‌کنم. اصالت موجود در این نوع طرح‌ها، طرفداران زیادی به خود جلب کرده است. استقبال مردم به ویژه ایرانی‌های خارج از کشور از این سبک طلا بسیار است و زمانی که به اینجا می‌آیند میل و رغبت فراوانی به خرید نشان می‌دهند.
برای فردی خیر بودن گرچه بحث مالی نیاز است اما بیشتر باید دل انجام این کار را داشت. من نیز علاقه‌مند به این حوزه هستم حتی اگر با اهدای یک کتاب باشد. آرامش خیالی که بعد از انجام هرکار خیری به دست می‌آید را با هیچ چیز دیگر نمی‌توان مقایسه کرد. امیدوارم روزی مجمع خیرین توسعه کتابخانه‌ها و ترویج کتاب‌خوانی استان بتواند جزو بزرگ‌ترین سمن‌های خیران در کشور باشد و سرانه مطالعه در استان خودمان را بتوانیم به بالاترین درصد در کشور و حتی دنیا برسانیم.