در این سالها خیلی وقتها بود که به عنوان مربی دو تیم در لیگهای راگبی کشور داشتم و خودم همزمان مربی و بازیکن بودم. قهرمانیهای زیادی دارم؛ اما به نظر میرسد کسی این زحمات را نمیبیند. وقتی از تیم کناره گرفتم کسی هیچ توضیحی نخواست که چرا مربی تیم اخراج شده است. زمانی که به عنوان مربی برتر انتخاب شدم حتی یک تبریک یا تشکر ساده نکردند.
از هیچجایی حمایت مالی نمیشویم و پشتیبان نداریم، بنابراین تامین هزینههای آن سخت است و هزینههای باشگاه و تیمداری از جیب خودم تأمین میشود. شرایط طوری پیش رفته است که ما مجبور شدیم برای تأمین هزینهها خودرو و لپ تاپ شخصیام را بفروشم و پول حاصل از آن را برای شرکت و تیم صرف کنم. هیچوقت از این کارم پشیمان نشده و نخواهم شد؛ زیرا تلاش دارم این باشگاه و شرکت را همیشه سرپا نگه دارم.
اصلا استعداد مهم نیست. خود من این تجربه را داشتم و در دام این اشتباه نمیافتم. استعدادیابی مسئلهای تخصصی است و به صورت حرفهای باید آن را انجام داد. در برخی از افراد این استعداد ذاتی است و با آموزش تکنیکها فرد به موفقیت میرسد. اما در برخی از افراد استعداد وجود ندارد اما علاقه شدید به این رشته باعث میشود تا با تمرینات مستمر و دلسرد نشدن به نتیجه برسد. دو نکته برای من دارای اهمیت است. اول خانواده با حضور او در کلاسها موافق باشند و دوم هنرجو بیماری خاصی نداشته باشد.
گلشهر سرزمین ورزشهای رزمی است. این ادعای بیپایهای نیست و ورزشهای رزمی در این محدوده خیلی طرفدار دارند. ورزشکاران هنرهای رزمی منطقه انسانهای دوستداشتنیاند که خلاف ورزش حرفهایشان بسیار آرام و متین هستند. امروز هم سراغ یکی از همین ورزشکاران سختکوش آمدیم. مربی ووشو و مسئول باشگاه رزمی در محله آوینی که اصالتی پاکستانی دارد ولی بزرگ شده این آب و خاک است. محمد ابراهیمی، مربی بااخلاق 41ساله که حسن رفتار و دلسوزیاش درباره شاگردان زبانزد مردم است.
امیرمحمد دلیر از شانزدهسالگی میشود مربی بچههای محله پورسینا و آشپزخانه مسجد میشود باشگاه تمرینشان. او در مسابقات استانی مقام اول تکواندو را کسب میکند. بعد هم مربی گری تیم تکواندو دانشگاهشان را برعهده میگیرد و تیم را تا سطح کشوری جلو میبرد. حالا مدرک کارشناسی تربیت بدنی را گرفته است و در رشته روانشناسی تربیتبدنی در مقطع کارشناسیارشد مشغول به تحصیل است.
زورخانه شهید احمدی در محله خیرآباد، سالهاست که مأمن ورزشکاران باستانی است. این زورخانه افزون بر برنامههای متعارف دیگر زورخانهها، برنامههایی ویژه کودکان و نوجوانان دارد که پیش از تعطیلی اماکن ورزشی به علت کرونا سه نوبت در هفته برپا میشد. گود شهید احمدی توانست این تصور که ورزش باستانی ویژه بزرگسالان و کهنسالان است را تغییر دهد و بین نسل نوجوان و این ورزش اصیل، الفتی تازه برقرار کند.